Wat is er mis met Barbra?

Toen ik vroeger klein was liepen de rillingen over mijn rug bij de muziek van Barbra Streisand. Een mooie vrouw met een betoverende en adembenemende stem. Echt een diva. Ik zat uren aan de buis gekluisterd om de opgenomen video met haar concert tig keer te kijken. Ik kreeg geen genoeg van die vrouw, en draaide bijna elke dag haar cd. Nu, inmiddels negen jaar later luister ik nog vaak mp3-tjes van Barbra en krijg daar een heerlijk gevoel bij. Tintelingen in mijn vingers, innerlijke rust. Als haar liedjes ken ik letter voor letter uit mijn hoofd, en je hoeft maar een regel te noemen en ik zing het betreffende liedje van begin tot eind voor je.

Een paar jaar geleden verdiepte ik mij in de cd- en platencollectie van mijn vader. Zo kwam ik goede muziek tegen van bijvoorbeeld de Beatles, Rolling Stones en Earth and Fire. Geweldige muziek vind ik, en ik vraag me dan ook af waarom er zo’n groot verschil is tussen
de huidige muziek en de muziek van ‘toen’. Ik vind de gemiddelde muziek van ‘toen’ beter dan die van nu. Niet dat ik de muziek van nu slecht vind, integendeel, ik ben nog altijd grote fan van Madonna en Robbie Williams. Ook Dido kan er bij mij goed in. Wat ik jammer vind is dat het respect van mijn generatie voor de steren van ‘toen’ totaal verdwenen is. Bijna niemand kent Barbra meer, en als iemand haar kent vindt diegene haar lelijk zingen. Ik ben juist van mening dat ze de meest orginele en mooie stem heeft die de wereld ooit gekend heeft. Ook zou ze lelijk zijn, en niet kunnen acteren, wat natuurlijk helemaal niet waar is in mijn ogen.

Wat ik ook erg jammer vind is dat er met muziekles op school helemaal geen aandacht wordt besteed aan de artiesten van ‘toen’. Juist deze artiesten hebben veel voor de muziek betekend, en ik vind het belangrijk dat we daar in onderwezen worden. Maar nee, we leren alleen maar saaie dingen, hoe je moet jammen bijvoorbeeld. Niet echt iets waar je later nog wat aan hebt, en waar iedereen wat mee kan. We zouden goed onderwezen moeten worden, de moderne muziek is immers vaak op de muziek van ‘toen’ gebaseerd.

Ik heb een tijdje geprobeerd Barbra te promoten. Ik stuurde mp3-bestandjes van haar naar mensen uit mijn klas, en ieder ander die toch wel eens wat van Barbra wilde horen. Project mislukt. Ik kreeg bijna alleen maar negatieve reacties. Bij elke negatieve reactie vroeg ik dan ook: “Wat is er mis met Barbra?” Ik kreeg steeds weer hetzelfde antwoord: “Vals als een kraai.” Blijkbaar zijn de oren van de jeugd zijn zo verpest dat de zuiverste toon wordt om gezet in een jazzy blue note of willen ze ‘erbij horen’.

Ik probeerde het nog een keer. Iemand had mijn cu2 gelezen en zag dat mijn favoriete liedje What kind of fool van Barbra was. Omdat ik geen positieve reactie verwachtte stelde ik haar de vraag, niet wetend dat het de laatste keer was dat ik hem zou stellen: “Wat is er mis met Barbra?” Even was het stil, maar toen antwoordde ze: Niets, alleen jammer dat jeugd haar tegenwoordig niet meer respecteert. Eindelijk had ik mijn gelijke gevonden, en de vraag werd overbodig.
[img align=right]http://www.brachman.com/barbra-1a.jpg[/img]