Normaal hoor of merk je niets van elkaar. Je kunt zelfs de meest wilde housemuziek opzetten en lekker meestampen, huis vol, no problem. Er kan ingebroken worden bij de buren, dat hoor je ook niet echt, tenminste als je alle deuren, ventilatieluikjes ed. dicht zijn. Je kan verkracht, vermoord worden, geen hond hoort je geschreeuw… Ja, misschien Mike de hond van de overkant kan nog wel eens blaffen als de post in de brievenbus wordt gegooid, maar iets horen, niet echt, zo goed zijn onze huizen geïsoleerd.
Alleen vanavond is het luidruchtig met veel stank en rook…BARBECUETIME !
We kunnen genieten van elkaars conversatie, vaak in ‘klanken’ en dat is juist het spannende ervan! Je denkt dat je iets opvangt ,een verhaal, anekdote, een lekkere roddel…Er wordt veel afgelachen op zo’n avond, vooral bij John die met Gilbert samenwoont ( hij heet eigenlijk Gijs) je moet het uitspreken als ’tSielbèèrt .
Plok, blebleblebleble- horen we allemaal, ‘ daar gaat weer een fles door jongens’, zegt Klaas (die zelf nauwelijks drinkt)
‘Nou dat moet kunnen hoor, ‘ roep ik vrolijk naar Klaas. Ik zie Klaas verschieten van kleur, zelfs achter zijn groen geverfde schutting.-)
‘Hé John, hou je nog wat over voor ons?’ hoor ik Lydia zijn naaste buurvrouw roepen ( een leuk gezellig mens, ook iets te luide stem, net zoals John)
‘OH, komen jullie maar allemaal hier hoor lieverds, maken we het lekker nog gezelliger’, zegt John met zijn basstem terug.
‘Gilbèrt ontvangt jullie wel, hè mopje van me’, roept hij olijk tegen zijn vriend. Begeleid met een hoog gilletje, horen we luid en duidelijk! Ik vermoed, dat John in Gilbèrts billen knijpt…
Plok, blebleblebleble…
‘Oké, ik kom eraan, wij ook , ja ‘ zegt Klaas, ‘dan kom ik ook even met Riet.’
De hele meute ging over de heg, door de achterdeur, of achterom naar hen toe .
‘ Nemen jullie nog wat witte wijn mee, daar ben ik bijna doorheen, ‘ gilde John nog.
Klaas belde natuurlijk aan de voordeur aan en zo hoort het ook, door de voordeur.
We hebben wat afgelachen die avond tot laat in de kleine uurtjes, tot groot ongenoegen van de buren, die er niet bij waren.
Plok, blebleblebleble…
Rim Sartori
6 reacties
Mosje · 9 juni 2004 op 12:22
Heb je verhaal een paar keer gelezen om er achter te komen wie nou precies wie is, en wie wat doet en zegt. Beetje verwarrend.
Maar wel een leuk verhaal. Met het mooie weer van de afgelopen dagen overkomt het mij ook: bbq-luchtjes en geluidjes dringen mijn tuin binnen. Ik probeer dan te raden wat er gebakken wordt: vette worstjes of mals rundvlees. Ik heb het idee dat ik er een goede neus voor heb. 🙂
pepe · 9 juni 2004 op 16:20
[quote]tot groot ongenoegen van de buren, die er niet bij waren.[/quote]
Wordt het niet tijd voor een straat-bbq dan?
Leuk geschreven rimram 🙂
Shitonya · 9 juni 2004 op 17:30
Verwarrend geheel. Zie het verhaal er niet zo in. Alles gaat kriskras door elkaar, ene opmerking na de andere van steeds weer andere mensen. Ik wordt d’r hondsdol van 😕 En dat terwijl ik niet eens mosje heet ^_^
Maar ik moet zeggen dat je wel een heel aparte schrijfstijl hebt. Nog nooit gezien, maar wel heel duidelijk anders dan de rest, daardoor val je in elk geval wel op.
Met een beetje meer “richtlijn” erin, zou er wel een geinige column uit kunnen komen 🙂
Ma3anne · 9 juni 2004 op 21:07
Inderdaad een beetje warrig verhaal, maar geeft wel de sfeer aan van geluiden die ik hier in de buurt ook wel eens hoor. Ben altijd blij dat ik niet mee hoef te doen.
Al met al best grappige column.
sally · 9 juni 2004 op 23:52
Wel gezellig als je zo met elkaar om kan gaan.
Kan me voorstellen dat je kan genieten van deze
spontane gezelligheid.
zelf haat ik barbequen
Net zo erg als kamperen
Maar voor een spontaan feessie ben ik altijd te vinden
Dat trekt me wel in deze, zoals iedereen het noemt chaotische column.
groetjas Sally
Louise · 10 juni 2004 op 19:02
Ach ja, zo’n spontane meeting in de buurt verloopt ook altijd enorm chaotisch. Dat heb je uitstekend over gebracht 😉
Vooral de geluiden waren zo komisch weergegeven dat ik gewoon door móest lezen.