We zijn allen winnaars

Een van mijn kennissen schrijft momenteel zijn eerste novel. Eindelijk. Zijn vlotheid en handigheid met woorden had me al geruime tijd doen vragen waarom hij niet schreef voor een groter publiek. Ik bleef hem iriteren met mijn vraag wanneer hij zijn kunst met de wereld zou delen. Ik geloof er namelijk in dat we onze overduidelijke talenten niet mogen verkwanselen door hen te laten afsterven. We moeten ze delen met de rest van de samenleving. En nu is het dus zover met de schrijftalenten van mijn kennis. Ik mocht een piepje nemen in zijn eerste bladzijden en ik moet zeggen dat hij een fenomenale start heeft gemaakt. Ik ben nu geenszins van plan het gras voor zijn voeten weg te maaien, maar ik wil u toch wel iets presenteren dat mij diep getroffen heeft, en dat ik de moeite van het delen met u waard vind. Het mooiste van de zometeen volgende uitspraak is, dat mijn kennis, de schrijver van het boek, bekend staat als een rand-pessimist. En toch…

De essentie van zijn uitspraak is, dat als we serieus nadenken over het proces van de bevruchting en de daaropvolgende lange weg tot het worden van een klein wezen—een weg die we allen hebben afgelegd voordat we hier nu konden zitten—kan leiden tot de konklusie dat we allen winnaars zijn. Waarom? Omdat we het gemaakt hebben: WIJ en niet een andere zaadcel. En niet een andere eicel. WIJ. Stel je de race eens voor die ons pril begin markeert: voordat er nesteling in de baarmoeder plaatsvond. Is dat niet iets waar we trots op mogen zijn?

En is dit dan ook niet iets dat we altijd met ons mogen meedragen, ongeacht welke zuurtjes het leven voor ons in petto heeft? Bedenk deze scene eens: Je auto is stuk. Het zal je een fortuin kosten om hem weer aan de praat te krijgen. Je zit erover in hoe je maandag naar het werk zult gaan. Maar geen nood. Je weet nu dat je voor heter vuren gestaan hebt in een pril stadium van je bestaan. Dus maandag naar het werk gaan is nu een peuleschil in je moeite-proces, niet?

Je partner heeft je verlaten, omdat hij of zij denkt dat je een grote nul bent. Nou, jammer dan! Dat is dan zijn of haar onfortuinlijke misvatting, want JIJ weet nu wel beter! Misschien was deze relatie gewoon niet de juiste voor jou. Dus wens hem of haar maar het beste verder, want je bent toch een winnaar, puur door je bestaan. Laat dan alle woede, verdriet, en teleurstelling los uit je systeem, en ga voort!

Je hebt net in de gangen op het werk gehoord dat het bedrijf binnenkort een grote inkrimpings aktie zal opzetten, en je weet nu al dat jouw afdeling zal worden opgedoekt. Wel, dat is dan geen makkelijk punt, vooral niet als je thuis magen hebt die van jouw inkomen afhankelijk zijn. Echter: de realisatie dat je een winnaar bent kan de beslissende factor zijn voor jou om jezelf mentaal te verheffen uit het grijze dal waarin je misschien terecht komt, weigeren om je te laten kisten door deze tegenslag, en onmiddelijk te beginnen uit te kijken naar alternatieven.

Een denktrant is een machtig ding. Het gaat helemaal om de manier waarop je de dingen bekijkt. Hoe je jezelf en de wereld om je heen beziet. Veel mensen glijden weg in een slachtoffer patroon van denken omdat ze misschien discriminatie over hun ras, sexe, lichamelijke staat, of sexuele voorkeur tegenkomen. Ik zeg niet dat discriminatie een niet-bestaand fenomeen is, hoor. Er zijn teveel domme mensen die inderdaad denken dat ze beter zijn dan anderen. En die discrimineren. Maar die mensen zijn, net als ik al zei: dom. Hun discriminatie is HUN probleem, en niet de jouwe. Als ze derhalve willen blijven dromen dat verschillen in sexe, ras, etcetera iets te maken hebben met capaciteiten en kwaliteiten van anderen, dan zijn zij te betreuren. Jij bent immers een winnaar zonder dat je enig statistisch bewijs hoeft te leveren voor je mogelijkheden en talenten. Zij, aan de andere kant, hebben hun achterhaald, uit-de-tijds, en belachelijke denktrant nodig om zich aan vast te grijpen. Heel triest voor hen.

Wat ik hier vaststel is dat elk komplex–minderwaardig of meerderwaardig–een probleem is voor diegene die ermee rondloopt en niet diegenen waar hij of zij op neerkijkt of tegen opkijkt. We zijn immers allen op vrijwel dezelfde manier ter wereld gekomen, en dat, in mijn opinie, kroont ons allen tot winnaars, ongeacht hoe ons leven zich ontwikkelt. Wij moeten er daarom alles aan doen om onze winnaars attitude te behouden en onderhouden, want dat zal ons verheffen elke keer als we ons in een dal bevinden. Elke keer.