Weer Thuis

Ik reed laatst door het dorp waar jouw school staat, ik moest er toevallig zijn.
Ik zag je lopen, met je hoofd omlaag en de tranen in je ogen.
Je had geen oog voor waar je was. Je slenterde wat achter je oma aan.

Vanuit de auto kon ik zien dat je niet meedeed met het zingen van liedjes, die je oma aan het zingen was.
Je was je zorgen aan het dragen in een veel te zware tas.
Maar weet je: Kansen en verlies liggen in hetzelfde laatje.
Welke pak je vast?

Zoek me niet langer kleine schat, ik sta naast je, kijk maar om je heen.
Zoek niet verder, je bent weer thuis.
Vergeet de regen, de wind en de hagel.
Vergeet het duister dat jouw maandenlang heeft omarmt.

Misschien was het weer even wennen voor jou om er weer te zijn.
En voor mij was het nieuw om jou voor te stellen aan haar die mij weer gelukkig maakt.
Soms ben je moeilijk te lezen, want je verteld je verhalen alleen in je hoofd.
En verschil je in de kern misschien in alles wat ik ben.

Maar wat kan ik je nog meer geven dan alles wat ik heb?
Jij bent mijn allerliefste en meteen mijn grootste les.
Want van jou kan ik nog elke dag leren.
Je zult pas beseffen als je straks zelf een moeder bent, hoeveel een ouder aan een kind denkt.

Ik zie je oversteken en naar de speeltuin lopen, op je eigen manier.
Je eigen schoonheid, je eigen stijl ik kan er zo van genieten.
Maar schroom niet om mij om hulp te vragen als je het even niet meer weet
Want weet, voor altijd ben ik hier.
Weer thuis, met jou.