De postbode doet zijn ronde. Hij biedt ons dagelijks nieuws. Soms goed en soms slecht nieuws. Stipt op tijd dropt de postbode zijn werk in alle brievenbussen. Het zijn tijden waarop mensen de klok gelijk zetten. Vaak zelfs achter de voordeur liggen. Naast hun hond. Op wacht.
Vandaag is een bijzondere dag. De postbode kan het maar niet geloven. Tassen vol post wachten op hem. Het lijkt wel of zijn hele wijk vandaag post ontvangt. Hij pakt zijn stratenlijst met alle huisnummers erbij en krabt zich achter zijn oor. Krijgt nu werkelijk waar iedereen in zijn wijk post?
Wat de boel nog vreemder maakt is dat bijna alle post hetzelfde is. Het zijn geen twee maar zes zakken die hij bezorgen moet. De postbode zweet peentjes. Oranje peentjes. Precies de kleur van de post die in overvloed op de sorteertafel ligt. Kleine enveloppen, allemaal beschreven in hetzelfde minutieus en klein geschreven handschrift. Wat wil deze afzender duidelijk maken? Wat voor nieuws is hier in de wijk voor iedereen bestemd?
Voor het eerst in zijn 40-jarige postcarrière rijst er twijfel bij de postbode. Voor het eerst voelt de postbode een onweerstaanbare drang zijn beroepsgeheim te schenden. Het zijn nota bene allemaal handgeschreven enveloppen. Geen reclame, geen belastingblauwe, maar kleine oranje enveloppen. Wat wordt hier in hemelsnaam de wereld in gestuurd? Dit heeft de postbode nog nooit meegemaakt.
In een kleine steeg waar niemand hem ziet opent hij een envelop. Een geborduurde geboortekaart glijdt door zijn vingers. ‘Met grote vreugde geven wij bekendheid aan de geboorte van onze zoon. Zeven pond schoon. We noemen hem Mien en verkondigen het wereldwijd. U bent van harte welkom dit met ons te vieren. Graag beschuit en muisjes zelf meenemen. Voor drank wordt gezorgd. Lieve groeten van pa, ma, zus en broertjes Mien.’
11 reacties
arta · 12 januari 2015 op 12:25
Zo’n groots aangekondigde geboorte… In deze tijd zou het zeker #trendingtopic zijn! 😀
Leuk onderwerp, humorvol uitgewerkt!
Berlijntje · 12 januari 2015 op 15:16
Hai Mien,
Een brede lach op mijn gezicht! Zo zou iedere baby inderdaad aangekondigd moeten worden: wereldwijd! En met mooie geborduurde en handgeschreven kaartjes.
Iedere baby is zo´n groot wonder!
Prachtige uitwerking van de uitdaging van de maand!
Unknown · 12 januari 2015 op 15:45
Leuk! Verrassend einde haha…
Moest zelf eerst denken aan al die oranje enveloppen van de loterijen die bij mij telkens op de deurmat vallen!
troubadour · 12 januari 2015 op 19:41
Nee Mien, dit doet me niets. Ik ben het, Troub, ik ben het maar.
Ferrara · 12 januari 2015 op 21:39
Ik dacht in eerste instantie: ‘Winnen doe je bij de postcodeloterij’
maar die enveloppen zijn niet handgeschreven.
Wereldnieuws past goed in de uvm
Mien · 12 januari 2015 op 22:17
Grappig de associatie met de loterijen. De keuze van de kleur oranje was pure willekeur. Geen moment aan een loterij gedacht. Hoewel ik dat natuurlijk wel ben. Een lot. 😉
pally · 12 januari 2015 op 23:06
Ik kan hier niet zo veel mee, Mien. Al is het wel origineel. ik maak de koppeling met je vervolgverhaal en dan ja wat dan? Ik weet t niet. Je groeit op en dan word je opnieuw geboren? ?:-)
Mien · 12 januari 2015 op 23:18
Je hoeft er niets mee pally. Het staat los van eerdere verhalen die ik geschreven heb. Het is een invulling van de schrijfopdracht. Een vrolijke. En eentje die de moeite waard is denk ik. Desondanks begrijp ik wel je koppeling met andere verhalen.
pally · 13 januari 2015 op 22:15
Het komt waarschijnlijk omdat het zo dicht aan ligt tegen je vervolgverhaal, dat ik het niet kan ontkoppelen … 🙁
Mien · 27 januari 2015 op 07:28
Het commentaar van opdrachtgever en schrijfcoach Hella Kuipers, waarvoor dank:
Hij is leuk. Vooral door de originele gedachte. Natuurlijk is elke geboorte verblijdend wereldnieuws!
Mien · 27 januari 2015 op 07:40
Dank voor het compliment. Niet iedere geboorte is verblijdend en wereldnieuws. Dat is cliché. Maar de meeste geboortes zijn het gelukkig wel. Waaronder ook de mijne uiteraard. 😉