Tegen middernacht komt Johan thuis. Als hij zijn vriend op de bank ziet zitten, weet hij dat hij geen enkele smoes hoeft te verzinnen en maar beter alles kan opbiechten. Desiree geeft hem niet de kans ook maar iets te zeggen. Ze wil weten hoe lang hij alweer aan zijn verslaving toegeeft. Hoeveel geld hij vergokt heeft en of er nog meer leningen lopen. Rens probeert haar af te remmen, maar Desiree is niet meer te stoppen.

Ze gooit hem alles voor de voeten van de afgelopen weken. Het late thuiskomen, de redenen die hij heeft opgegeven, allemaal leugens zeker, je zat natuurlijk ergens te gokken. Ze wil weten hoe het zit met die benzine die hij niet betaald zou hebben. Hij heeft het dus goed begrepen, die politiewagen stond er voor hem. Als Desiree is uitgeraasd laat Johan zijn tranen de vrije loop en vertelt dat hij het gokken nooit helemaal heeft opgegeven, terwijl dat voor Desiree een voorwaarde is geweest, toen hij haar ten huwelijk vroeg. Al die jaren is het hem gelukt het in de hand te houden en geen schulden te maken. Maar na de geboorte van Josefientje, twee jaar geleden, ging het mis. De kraamverzorgster die hem verweet te weinig naar Desiree en de kinderen om te kijken. De doorwaakte nachten omdat Josefientje een huilbaby bleek te zijn, de moeder van Desiree die vindt dat Johan niet genoeg verdient nu er twee kinderen zijn. Allemaal redenen die hem naar de gokhal en het casino hebben gedreven.

En dat van de benzine was niet met opzet geweest, gewoon vergeten te betalen.
Desiree is niet onder de indruk van zijn tranen en maakt korte metten met hem.
“Morgen neem je vrij en maakt een afspraak bij de huisarts en je vraagt een verwijzing voor de verslavingszorg. Een kans geef ik je Johan, één kans. Je laat je behandelen en als je dat niet doet start ik een echtscheidingsprocedure.”
Rens geeft haar gelijk. Hij zegt dat hij nog wel een poos op zijn geld wil wachten, nu ze grote zorgen hebben. Als Johan hem uitlaat zegt zijn vriend: “Ik trap er niet in, dat verhaal over die benzine. Leer er nou eens van man, pak de kans die zij je geeft.”

De volgende dag belt Johan met de huisarts. Hij vertelt Desiree niet dat de assistente op het antwoordapparaat laat weten dat de huisarts met vakantie is. Hij zal haar zeggen dat hij ’s middags al terecht kan en als ze naar de verwijsbrief vraagt zal hij zeggen dat hij die al heeft weggebracht en een afspraak heeft voor een intakegesprek. Als hij die middag de straat uitrijdt om naar zijn zogenaamde afspraak te gaan, wordt hij klemgereden door een politieauto.
Johan weet, hij heeft gegokt en verloren.


Ferrara

Wie sturen kan zeilt bij elke wind

11 reacties

Mien · 12 december 2011 op 14:16

Hij heeft toch maar mooi gewonnen, die [b][u][url=http://nos.nl/artikel/321522-cruijff-blij-met-geweldige-uitspraak.html]Johan[/url][/u][/b]. 😀

SIMBA · 12 december 2011 op 15:00

Ach wat verdrietig. En wat jammer dat het afgelopen is! Mooie serie.

Libelle · 13 december 2011 op 09:21

Je schrijft prachtig, dat wist je waarschijnlijk al.
Wij hebben ook een Johan in de familie en die zet je prachtig weg.

arta · 13 december 2011 op 09:29

Ja, eens met Sim: Mooie serie!

Bhakje · 13 december 2011 op 10:10

Erg realistisch geschreven. Pakkende serie. Laat mooi zien dat een verslaafde domweg niet te dwingen is tot afkicken. Ongeacht welke verslaving. 😥

Succesvolle series krijgen soms een (onverwachte) voortzetting? 😉

Meralixe · 13 december 2011 op 10:47

Graag gelezen maar het is nog al strak verteld.
Dat heeft natuurlijk veel te maken met de aard van het verhaal. Hier en daar iets sfeerscheppends toevoegen kan aan de ene kant het tempo uit het verhaal halen en uw “vertelkunst” schaden maar kan aan de andere kant de “kunst van het schrijven” ten goede komen, denk ik.

pally · 13 december 2011 op 14:19

Soepel geschreven serie, die daardoor ook makkelijk leest. met Meralixe ben ik het eens dat iets meer sfeerbeschrijving en /of beelden het iets rijker hadden gemaakt. Maar zeker met plezier gelezen. Je hebt de problematiek goed laten zien. :wave:

groet van Pally

sylvia1 · 13 december 2011 op 20:09

Is dit nu al het slot? Ik begin er juist in te komen 😀
Maar nee, serieus, ik denk dat ik bij vervolgverhalen meer lengte nodig heb, langere columns en meer columns, om er echt in meegezogen te worden. Niettemin is het tragische beeld van een gokverslaafde heel goed overgekomen. Merci Ferrara.

Ferrara · 14 december 2011 op 12:40

Alle lezers en reageerders Hartelijk Dank voor het waarderen en meedenken in dit voor mij spannende “waagstuk”. Dankzij Meralixe met zijn prikkelende opmerking eens voor minder veilig te kiezen heb ik dit vervolgverhaal hier geplaatst.
Geen spijt van.

Meralixe · 14 december 2011 op 13:40

Ferrara, ik wist niet dat (mijn) woorden zoveel kracht kunnen hebben. :hammer:

embee · 14 december 2011 op 17:39

Jammer dat het afgelopen is, ik vond het lekker lezen!

Groetje van Embee

Geef een reactie

Avatar plaatshouder