Witte rook

Co-column geschreven door Frank, Mien en doemaar88

Een leeg huis. Eindelijk. Zij was echt weg. Ik stak een sigaret op. Gewoon binnen. In mijn huiskamer. God wat had ik me toch lang door dat kutwijf laten beperken. Ik zoog mijn bronchiën vol met rook. De rook van de verlossing. Witte rook. We zijn er uit. Als ik ter plekke zou sterven zou ik sterven met een glimlach. Al rokend liep ik van voor naar achter de kamer door. Naar boven, de slaapkamer. De zolder. Overal rokend. Opnieuw mijn terrein afbakenend. Mijn huis, mijn geur. In de slaapkamer zag ik dat ze een koffer had meegenomen. Ook haar kant van de kledingkast was leeg. In de badkamer waren de flesjes met vitaminen, zeewier, pollen, bachdruppels, esoterische oliën en wat dies meer zij meegenomen. Alles was weg. Ik kon veel van haar zeggen maar ze had in korte tijd al haar sporen uitgewist zo leek het. Een gevoel van waardering drong zich op.
Ze moest het voorzien hebben, de geraffineerde trut.
Ik spoelde mijn peuk door het afvoerputje en blies de laatste rook achter het douchegordijn. Ik liep de trap af, de kamer in en plofte op de bank.
Nog een sigaret.
Het was stil in huis. Ik kon gaan doen wat ik wilde.
Tsja, dat had ik gedacht [Frank]

Ik hoorde het luik klepperen. Daar stond die harige ragebol weer voor me. Ze had voor de gelegenheid haar latexpakje aangetrokken. Hoe was het mogelijk? Blijkbaar was ik niet duidelijk geweest. Of was dit weer een terugwinactie? Haar spinnend snoetje verried alles. In een flits voelde ik mijn tijgertje kroelend en krassend mijn rug beklimmen. Snorrend in mijn nek kruipen en pruttelend mijn oortje likken. Ik zocht redding in de koelkast. Had ik nog melk?

Ze tippelde vrolijk achter mij aan. Ik snap dat wel. Ik mocht dan wel op een vleermuis lijken; zo’n bad man was ik toch niet. Toen ik de deur van de koelkast opentrok kwam weer een zoete herinnering bovendrijven. Ik zag haar liggen op de motorkap van mijn zwarte bolide. Languit lag ze te ronken, nagenietend van een zacht zinderend liefdesspel. Het was onze eerste keer. Als een ware Aristocat wist ze mij te verleiden. Als een plagerige Angora wist ze mij te teasen. En als een valse Sphinx, gewapend met zweep en geile commando’s wist ze mij een hoogtepunt te geven waarbij de K2 en K3 tezamen in het niet vallen. Die stoeipoes, dat lieve kattenmeisje van mij, wat deed haar toch weer terugkomen? [Mien]

Ze stak een sigaret op. Gewoon binnen. In mijn huiskamer. Met een indringende blik keek ze mij aan . Een blik die ik niet kon weerstaan. Toen niet, nu niet. Langzaam kwam ze naar me toe en sloeg haar armen rond mijn nek. Zachtjes fluisterde ze in mijn oor en kriebelde mijn nek. Ik kon niet anders dan ervan genieten.
Vooruit, nog één keer dan. Voor de laatste keer belanden we samen in mijn bed. Na afloop rookten we onze laatste sigaret. We zwegen.
‘Kutwijf’ zei ik zacht.
Haar ogen glinsterden.
Ze stond op uit bed en trok haar latexpakje weer aan. Nog een korte zoektocht door de badkamer op vergeten spullen. Ze fatsoeneerde zich voor de spiegel.
In al de tijd dat ze in mijn huis rondliep heeft ze geen woord met mij gewisseld. Ik voelde een gigantische spanning en opwinding.

Eventjes liep ze de kamer in waar ik nog altijd naakt op bed lag. Ik bood haar een sigaret aan, maar ze weigerde. Vluchtig kuste ze me en vertrok. Beneden hoorde ik het luik klepperen. Ze was weer net zo snel vertrokken als ze gekomen was. Zonder ook maar iets te zeggen. Ik zuchtte. Eigenlijk was ik verslaafd aan haar. Ze was een fantastische vrouw. En een gigantische trut. Ik hield van haar. Mijn eigen catwoman. [doemaar88]