Yolanthe en Wesley

Als Wesley thuis komt na een lange dag werken staan zijn pantoffeltjes al klaar. ‘Hoi allerliefste Wesley!’ galmt het door het huis. Zijn lieve vrouw begroet hem met een innemende glimlach en een zoen, en onthult nonchalant dat zij haar pikantste setje heeft aangetrokken voor vanavond. Wesley voelt weer die bekende rilling over zijn lijf gaan. ‘Wanneer stopt ze hier nou eens mee?’ vraagt hij zich af. Het is al erg genoeg dat hij meegaat in deze poppenkast omdat hij van zijn vrouw houdt, maar straks horen de buren ook wat zich hier afspeelt. ‘Stil nou!!’, zegt hij tegen haar, ‘Straks hoort de hele buurt je’. ‘Nou en!? Ik schaam me tenminste niet voor de dingen waar ik blij van word, en mijn liefde betuigen is er een van!’.
Wesley loopt naar zijn stoel en gaat met een diepe zucht zitten. Elke dag weer hetzelfde liedje, om gek van te worden! ‘Dit moet nu ophouden, voor eens en altijd’ denkt hij.

De knoop is doorgehakt. Wesley gaat aan tafel zitten en terwijl hij zijn gehaktbal door de bloemkool en aardappelen prakt met behulp van een flinke klets jus kijkt hij zijn vrouw aan.
‘Je bent lief, en attent, en sommige mensen zouden je zelfs mooi noemen. Je bent mijn vrouw en ik hou van je, maar je bent een vrouw van 58, je hebt een terug lopende haarlijn en die snor van je begint wel heel duidelijk te worden nu. En als laatste puntje van kritiek, je hebt maat 48, en niet 38 dus haal die kaatsenballen van je maar uit dat te kleine netje en die billenflosser mag je ook wel vervangen door een gewone onderbroek. Je bent net een te grote rollade met kerstversiering. Ik ben geen Wesley, ik doe de administratie bij de plaatselijke voetbal club, en jij bent al helemaal geen Yolanthe, Marga! Als dat wel zo was dan liep mijn jus nu niet van mijn overvolle bord af, op de grond door dat gat in de tafel! Nee in dat geval zouden mijn kievietseitjes van mijn bord aflopen van versheid terwijl ze achterna gezeten werden door de butler!!’…

—

Bezweet wordt Wesley wakker en draait zich nog eens om. Verrek, over een half uur moet ik weer op het voetbalveld staan. Hij kijkt naar zijn vrouw, die nog in een diepe slaap ligt. Voor de zekerheid checkt hij even het labeltje van haar slipje.. Maat 38. Fieuw… het was maar een droom..