Zaad in een potje

Het moest er maar eens van komen, kinderen!
We hebben besloten om een kindje proberen te krijgen, want kinderen neem je niet maar krijg je tenslotte.
Nu ben ik iemand die weinig geduld heeft, dus hoppa, gaan met die banaan. Ik had mezelf al neergelegd bij de gedachte dat mijn seksleven volledig afgestemd ging worden op het biologische ritme van mijn vrouw.
Op zich geen probleem, want zij had me verteld dat mijn zaad lui zou worden als je het te weinig doet en dat moeten we niet hebben. We moeten zaad hebben dat topfit is. Zaad dat als het ware er op het eind nog een sprint uitgooit om er toch nog met de dagzege vandoor te gaan.

Nou toen kwam het hoor. Het duurde ons te lang. Dus de dokter er maar bij halen.
Niet voor tussen de lakens maar voor een doorverwijzing.
De behandeling hield in dat ik wat zaad moest inleveren, wat toverzout erop en hup naar mijn vrouw.
Wij dus naar leiden. Lekker fris en gewassen komen wij daar binnen. Nadat we even hebben zitten wachten worden we geroepen. Even een uitleg en dan krijg ik een potje in mijn hand.
Ik loop over de gang naar het kamertje. In mijn hand het doorzichtige potje. Ik speel met de gedachte om eventueel een volgende keer dezelfde route met een bouwemmer in mijn hand te lopen. Lijkt me wel humor.
In het kamertje staat een tv met dvd speler en een stapeltje 18+ films. Aangezien ik behoorlijk ondeugend kan fantaseren, laat ik die links liggen. Alles ging goed.
Ik loop dezelfde route weer terug met het potje en een wat roder hoofd. Mijn zaad word gecheckt. Dat zit goed, het is druk en actief. Een soort Kalverstraat vol met vrouwen die de creditcard van hun man mogen gebruiken.
De rest van de behandeling gaat ook goed en we gaan naar de auto.
Het is stil. We hebben allebei onze gedachten. Ik start de auto, we kijken elkaar aan, glimlachen een beetje en vragen in koor: WAS HET LEKKER SCHAT!