Ze zijn anders

Ik vraag me vaak af hoe ze denken, hoe ze werken, wat ze doen, wat gaat er in hen om. Ze zijn, anders dan ik maar hoe anders zijn ze? Vroeger, toen ik een jaar of 6 was merkte ik het verschil niet eens, het was er wel maar je zag ze als gelijken. Ze waren anders en raar maar toch het zelfde als ik. Het enige verschil was dat ik met een emmer op mijn kop dacht dat ik in het leger zat en dat zij met hun kinderwagen de straat onveilig maakte. Zoals ik al zei was het verschil er vroeger nog niet echt. Je wist wel dat het bestond want jongens hebben altijd een broek aan en meisjes niet, die hebben soms een rok of een jurk aan.
Verder zaten ze ook een beetje gek in elkaar, ze speelden met poppen en gingen snel huilen. Zomaar zonder rede gingen ze huil, ook als je heel erg zachtjes duwde was het al te erg.
Het was wel heel aandoenlijk als ze driftbuien kregen.

Nu jaren later kijk ik er toch weer wat anders tegen aan, het zijn ook geen meisjes meer, het zijn vrouwen geworden. En ook aan de mannelijkheid is er veel veranderd, jongens worden mannen en die vinden meisjes/vrouwen niet stom of aanstellering. Maar ze raken geïnteresseerd in die vreemde maar zeer aantrekkelijke wezens. Ze lijken als van een andere planeet te komen. Waar ze ook zijn, ze hebben altijd een tasje bij zich. Sinds jaar en dag vraag ik me af wat ze er allemaal instoppen. Op die vraag heb ik ook al een antwoord gekregen. Alles. Een meisje uit mijn klas heeft me toestemming gegeven haar tasje te besnuffelen. Het puilde uit met allerlei spiegels, lipstick in 7 kleuren, lipbalsem voor mooie glimmende lippen, kammetjes, haarspeldjes, gigantische portemonnee met foto’s van vriendinnen, mobieltje, adressenboekje, kauwgom en natuurlijk een pakje sultana voor het geval dat.

Het tasje was dus al vreemd maar hun geest vind ik nog veel vreemder, ze geven zich uit voor liefdevolle wezens die innerlijk veel belangrijker vinden als uiterlijk maar die wel om de 15 minuten hun lippen gaan bijstiften en hun te klein gekochte bh wat hoger schuiven zodat de handel nog meer omhoog geduwd wordt. Bovendien hebben jongens met veel innerlijk maar met een kwantitatief of kwalitatief minder uiterlijk geen kans bij ze. Hoe lelijk ze zelf ook zijn ze voelen zich alleen goed genoeg voor de 5 jongens die er perfect uit zien en waar iedereen ontzag voor heeft. Dan lukt het je als kleintje (lees: Yannick) natuurlijk nooit om kans te maken. In ieder geval niet op de directe manier van versieren.

Dan maar een omweg, Vroeger kon ik goed met ze omgaan, met die leuke meisjes. Ze vertelde alles aan me, ik was de enige jongen die privé dingen van ze wist, meidengeheimen mocht Yannick ook weten want die kun je vertrouwen. Als ik dan besloot haar te vertellen dat ik al heel lang hopeloos verliefd op haar was en dat die 15 14 februari kaarten allemaal van mij kwamen . Kreeg ik te horen, “Yannick, je bent een heel lieve jongen en een echt goede vriend van me maar ik zie niks in je.” Vervolgens gaan ze me negeren en zak ik weer af in de schaduwen van de mensheid, zwaar ongelukkig nog elke dag aan haar denkend.
Een ezel stoot zich geen 2 keer aan dezelfde steen, ik wel.

Voortaan ga ik het anders aanpakken, ik ga voorlopig niet versieren op welke manier dan ook, ik wacht tot iemand mij versiert. De kans is groot dat het haar lukt omdat ik besloten heb me bijna helemaal open te stellen, natuurlijk mag ze best moeite doen om haar kansen de vergroten, want als hormonen gedreven bijna-man ga ik dus wel voor het uiterlijk, Een mooie kont en boezem doen wonderen en natuurlijk waar ik geen weerstand aan kan bieden is halflang bruin of donkerrood haar. Als het op deze manier niet lukt ga ik toch zelf maar weer wat proberen te regelen. Eerst goed drinken zodat alle grenzen vervagen en dan met een goed zelfvertrouwen ergens op af gaan, en op een zeer koele stem alsof ik het dagelijks doe zeggen “Hey schat, ga je mee naar mijn huis of wil je liever in je eigen bedje?”