Eigenlijk is mijn column een reactie op [url=http://www.examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=699]de column van Kees Krick[/url].
Alles om me heen werd stil toen ik het las en de brok in mijn keel werd steeds groter.
Wat een column Kees..
Maar wel een column waar ik eigenlijk niet mee geconfronteerd wil worden.
Ik weet wel dat men niet de andere kant op moet kijken maar de vreselijke feiten onder ogen moet zien. Ik weet precies wat Kees bedoelt als hij zegt het doet mij pijn.
Dat voel ik ook elke keer ik naar het journaal kijk of een stukje uit het krant leest.
Verhalen en beelden die me blijven achtervolgen.
Het lijkt vaak dat de wereld steeds erger wordt, al dat ellende,wreedheid en een onuitputtende lust voor macht.
Alles wat een mens aan raakt gaat dood of word verpest.
En waarom? Tja voor mooie kleding, exotische eten ,voor de wetenschap of gewoon puur uit sadisme
Waarom verkracht en vermoord een jonge vent een vrouw van in de tachtig,wat bezielt zo iemand? Of waarom wordt er kinderen ontvoerd om afgeslacht te worden voor organen.
Waarom worden dieren zo vreselijk mishandeld..ik blijf maar waarom vragen wat ik snap er geen bal van.
Het doet ook mij pijn en verdriet als ik om me heen kijk.
Om even terug te komen op wat ik net zei:. Maar wel een column waar ik eigenlijk niet mee geconfronteerd wil worden……. De reden hier van is omdat ik zulke dingen niet kwijt raak ze blijven in mijn hoofd spelen de pijn de verdriet van anderen ik ren er liever van weg , ik wil het niet meer horen.
Stom van me want het bestaat ,het is de vreselijke werkelijkheid.
Een paar jaar geleden las ik in de krant een stuk over een meisje van negen jaar.
Ze werd verkracht en mishandeld door twee manen.
Terwijl de een haar mishandelde fotografeerde de andere man.
Dat meisje moest twee gynaecologisch operaties ondergaan en god weet wat voor psychische problemen voor de rest van haar leven.
En die twee mannen kregen maar liefs een zeer zware straf van zes maanden.
Ik was hier zo van geshockeerd en voelde woede, welke rechter kon het over zijn hart krijgen om deze twee monsters na zes zielige maanden in een Nederlandse gevangenis vrij te zetten.
Ongelofelijk
Wat mij betreft waren ze nooit meer vrij gekomen.
Een andere verhaal dat in mijn hoofd blijft spoken gaat over een stel uit Engeland die jaren geleden kinderen martelde en vermoorde en als dat niet erg en ziek genoeg is namen ze hun gegil en doos angst op op cassette bandjes op om later nog eens naar te luisteren.
Deze verhalen laten me niet los, ik krijg die beelden niet uit mijn hoofd.
Ik kan me gewoon niet voor stellen hoe een mens een andere mens /kind zulke dingen aan kan doen,ik word er misselijk, verdrietig en woest van.
Ach ik kan wel zo veel voorbeelden op schrijven dan zou dit het langste column ooit worden,maar wat ik zo eng vindt is het komt steeds vaker voor, soms denk ik dat er nog maar een handje vol normale fatsoenlijke mensen op dit aardbol rond lopen.
Laatst vertelde een vriendin mij dat een jongen bij haar om de hoek ging verhuizen omdat zijn eigen vader aan zijn dochter van twee en een half had gezeten…rond uit vreselijk toch…
Ik ben nog nooit zo bang geweest sinds ik moeder ben geworden want hoe kan ik mijn kind beschermen tegen een wereld die ziek is , ik weet het niet.
Maar ja zolang iemand maar zes maanden cel of een werkstraf krijgt voor deze sadistische daden zullen ze er niet twee keer over na denken om het te laten.
Weet je soms schaam ik me dat ik een mens ben…….
Categorieën: Maatschappij
3 reacties
viking · 13 augustus 2003 op 12:52
Onze wereld is inderdaad ziek. Voor een deel door een gebrek aan respect en vooral een gebrek aan zelf-kritiek. Dat zie je ook in de opvoeding door hedendaagse ouders. Wanneer die zich iets meer zouden verplaatsen in de beleving van derden, over het gedrag van hun kinderen, komt het goed. Dan leren die kinderen wellicht weer iets over normen en waarden. Dat niet alles vanzelfsprekend is en dat het leven uit meer bestaat dan alleen rechten.
Lukt het jou dit voor elkaar te krijgen dan zijn we weer een beetje op weg naar een leefbare planeet. Al is jouw moeite een druppel in die enorme oceaan van dikke ellende, het is toch een druppel. En vele kleine druppeltjes…
Dan hoef jij je in ieder geval niet meer te schamen een mens te zijn!
godsgift · 13 augustus 2003 op 19:20
Hoi Viking, Bedankt voor je reactie.
Ik voed mijn kinderen zeker op met principes en respect.
Dit vind ik heel belangrijk,Want ik ben met je eens dat tegenwoordig veel jongeren zich respectloos opstellen naar anderen .
Maar of dat nou de reden is voor alle wreedheid en sadisme in de wereld weet ik niet.
Het zou inderdaad een groot verschil maken als kinderen met meer respect en fatsoen opgevoed zouden worden, maar ik geloof gewoon dat er veel zieke en echt kwade mensen de wereld bederven en ik weet niet of dat nou altijd met opvoeding te maken heeft.
Sommige massa moordenaars komen van goede huizen dus……
Maar zolang er zo veel sadisme en wreedheid in de wereld bestaat zal ik me blijven schamen voor mijn ras ..De mens..
Kobus · 14 augustus 2003 op 00:22
Ik denk dat veel problemen ontstaan doordat we leren denken in overtreffende trap. De grote ellende, de grote vreugde, het grote verdriet, het grote plezier. Het geheim zit niet in het grote, maar in het kleine. Wie kan er nog genieten van moeder eend met een paar kuikens in het water ? Wie voelt mee met het verdriet van een peuter als de zandbak voor het huis er van de ene op de andere dag niet meer is ? Als een vriendinnetje verhuist ? Breng je een zieke cavia nog naar de dierenarts of koop je voor een paar euro maar een andere ? Waarom moet een buurvrouw zich al bij voorbaat verontschuldigen als ze vraagt naar de gezondheid van je zieke familielid. Bang om afgeschilderd te worden als nieuwsgierige bemoeial. Lijkt allemaal niks, maar daar ligt wel de basis. De lat om emoties op te roepen komt steeds hoger te liggen. En daardoor hebben we nog nauwelijks oog voor het kleine verdriet en het kleine geluk. En wordt alles steeds extremer.
En wat de jongeren betreft…
Zij worden steeds vroeger op zichzelf teruggeworpen, omdat pa en ma bezig zijn met hun eigen carriere en ego. En als de jeugd dan vanuit hun eigen besloten kringetje besluiten neemt die we als volwassenen niet zo leuk vinden, dan hebben we een grote mond, dat ze het verkeerd doen. Dan is het vingertje gericht op de scholen, de naschoolse opvang, het kinderdagverblijf, de kindercreche, de politie, enz.
Lekker makkelijk…