Stresskippend nestel ik me op mijn bankje in het park. Zoals gewoonlijk ga ik als een kip boven op mijn agenda en telefoon zitten. Even laten zien wie hier de baas is! Mijn telefoon (sociale contacten) of mijn agenda (school). Ik moet moeite doen om mijn ogen open te houden.

Schichtig kijk ik om me heen. Al mijn spullen zijn weg! Een mengeling van spijt, woede en angst gaat door me heen.

“Meis-meiheisje…” Verschrikt draai ik me om en kijk in de ogen van een oude man. Zijn kleding is verfrommeld en zit vol met gelige vlekken. Hij mist een aantal tanden en hij loopt een beetje krom. “K-k-kom.” Hij pakt m’n arm geleid me naar zijn “huis.” Bestaand uit een kartonnen plaat die op een paar hangende takken ligt, een oud matras en een omgekapte boomstam (een soort bank.) De woorden van mijn moeder die ze tegen mij als klein meisje altijd tegen me zei flitsen door mijn hoofd: “Gitta, niet meegaan met de man zie zijn konijn wil laten zien of je snoep aan wil bieden.” Verwart ruk ik me los. Net wanneer ik weg wil rennen hoor ik: “Dit-dit jou spulle?” Ik draai me om en zie de man staan met in zijn handen m’n agenda, mobiel en mijn tas doe hij met zich mee zeult, want zijn rug doet te pijn om ‘m te dragen.

Ik gil het uit van blijdschap en vraag hoe ik hem kan bedanken. Hij wijst naar binnen. “Spellutje spele”. Denkend aan het konijn en de snoep (lokmiddelen van een kinderlokker) wijs ik zijn aanbod vriendelijk af. Hij begint te lachen en wijst op een stok kaarten. “ezelen. Ik jou lere”. Terwijl ik naar binnen loop voel iets harigs langs mijn been schuren. IEEKKKK een raa….

Gillend wordt ik wakker. Ik kijk in de ogen van een labrador. Opgelucht geef ik hem een aai .Gelukkig, geen rat! Hoe lang lig ik hier al? Waar ben ik? Hoe laat is het? Acht uur al!!! Godver! Ik kijk in mijn telefoon en zie tien gemiste oproepen van mijn moeder.

Ik denk dat ik een hutje ga bouwen in het park, me drie maanden niet ga scheren, douchen en mijn kleding ga verscheuren en een praktijk op ga richten met de naam H.T.B.A.B (How To Be A Bum) Om vervolgens mensen langs te laten komen om ze te laten ervaren hoe het is om een dag als zwerver door het leven te gaan. Zonder planning, ouders, huiswerk, social media, bijbaantje, sport, relaties, vrienden en andere rambam. Om ons gewoon even op ONSZELF te richten. Omdat we eigenlijk allemaal zwervers zijn in ons eigen leven. Hunkerend naar een plek om ons thuis te voelen, vrij te zijn, tot rust te komen en om vooral even te kunnen ontsnappen aan de drukke maatschappij en zijn verplichtingen.

Categorieën: Maatschappij

Gitta

Een out of the box denker met een ongegeneerde mening. Gedachtespinsels uitgedrukt in letters met een mix van humor en eigenzinnigheid over alledaagse en minder alledaagse onderwerpen.

11 reacties

Meralixe · 28 april 2014 op 07:57

Beste Gitta

Door steeds columns door te sturen richting column x geef je jezelf niet eens de tijd en de kans één en ander op te steken uit de reacties. Mede daardoor krijgt degene die in uw vorige schrijven (negatieve) bemerkingen had de indruk dat er aan geen kanten naar hem (haar) geluisterd wordt.
Nochtans kan ook deze column enige goede raad gebruiken.. 🙂

Chris · 28 april 2014 op 08:38

Ik vind het hel goed hoor, dat je je door je scheppingsdrang laat leiden. En niet door de frustraties of jeugdtrauma’s, of welke persoonlijke problemen dan ook, die ten grondslag zouden kunnen liggen aan het feit dat iemand die op een eerder stukje heeft gereageerd zich niet gehoord zou voelen.

En ontwikkelen doe je toch wel, met of zonder het direct overnemen van de adviezen die je in de feedback worden gegeven.

troubadour · 28 april 2014 op 09:16

Eens met Chris. Misschien ontstaat er al snel een wachtrij van mensen die jou willen zien en ruiken. Jij hebt het over snoepjes en konijntjes, maar jij weet ook wel hoe vieze mannetjes te lokken.
Heleentje van Royen in de dop?

    Meralixe · 28 april 2014 op 09:52

    Beste Troubadour..

    Ben je het er dan ook mee eens dat er ‘door frustraties of jeugdtrauma’s, of welke persoonlijke problemen dan ook’ mensen aanwezig zijn op column x? :laugh:

troubadour · 28 april 2014 op 10:13

Natuurlijk! Ik bijvoorbeeld. Sorry Gitta.

Chris · 28 april 2014 op 10:51

Haha, die Troubadour. Waarschijnlijk geldt het voor de meerderheid hier hoor. Sterker nog, waarschijnlijk geldt dit voor het grootste deel van de mensheid. Maar om daar nu ontluikende schrijfsters mee lastig te gaan vallen…….. 😉

Mien · 28 april 2014 op 12:37

Een beetje zwerfkatterig geschreven.
Ik vond je vorige column beter.

trawant · 28 april 2014 op 12:45

Ja kijk, als er al twee kippen in de eerste zin zitten en je niet de moeite neemt om de spellingscontrole over je stukje te vegen, dan ga ik al narriger lezen dan ik van plan was.
Bovendien met een tegeltjeswijsheid in de laatste zin
dring je de lezer een conclusie op.. Niet doen.
Mijn conclusie; Snel, impulsief en slordig, maar niet zonder talent..

Gitta · 28 april 2014 op 15:47

Meralixe: Je had je commentaar misschien op een andere manier kunnen brengen. Ik MAG het commentaar opvolgen dat wordt gegeven. Ik hoef het niet. Hoewel ik liever heb dat mensen hun commentaar geven, ook al is het negatief. (daar leer ik het meeste van) dan helemaal niets zeggen, ben ik het niet verplicht om het commentaar mee te nemen in mijn columns.

Trawant: Ik heb bij de teksten die tussen haakjes staan expres spellingfouten gemaakt omdat de zwerver geen fatsoenlijk Nederlands kan. Misschien had ik dat beter naar voren moeten laten komen.

Verder ben ik het wel met je eens dat ik mijn conclusie idd. misschien wat meer persoonlijker had moeten maken.

Yfs · 28 april 2014 op 23:07

Deze column was een heuse aanslag op mijn inlevingsvermogen. Het spijt me maar ik kon er geen touw aan vast knopen. Zo zit je bovenop je spullen, zo ben je alles kwijt. Zo heb je moeite om je ogen open te houden en dan kijk je weer schichtig om je heen. ?:-) En dat alles alleen al in de eerste twee alinea’s.

Kortom, persoonlijk vind ik het vaag en vooral erg slordig geschreven. 😕

troubadour · 29 april 2014 op 18:17

Haha Gitta, ik gun je dit zo, al die prominenten, die iets over de heg roepen. Zo kun je reuze sprongen maken. Maar blijf stout!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder