Als je even naar Engeland moet, heb je nog steeds ponden nodig. Maar wat wil je in een land waar links wordt gereden en waar de kroegen sluiten op tijden waar in andere landen de kroegen opengaan. Nu woon ik toevallig in Volendam. Een rijke internationaal georiënteerde wereldstad, zeg maar de poort naar Europa, waar alle internationaal opererende banken en hun criminele collega’s van de drugsscene vechten om een vestiging.
Een stad, kortom, waar zelfs de paling een eigen bankrekening heeft en al stoned is als het de haven inzwemt.
In deze stad betreed ik dus een bank om een simpele 50 pond in te slaan, want ik moet maar twee dagen in Engeland zijn.Moet geen probleem zijn: Euros inleveren, 50 pond in ontvangst nemen en wegwezen.
Dacht het niet! twee dozen die van hun hobby, bankzitten, hun beroep hebben gemaakt kijken bij mijn binnenkomst alsof er een lijk in verregaande staat van ontbinding, lepelend uit een zak lijkenvet met Hemasaus, binnenkruipt. Ik geef het toe, ze zitten niet ver van de waarheid maar zelfs een lijk heeft gevoel. Waar dat gevoel dan zou moeten zitten daar wil ik het nu even niet over hebben, waar het om gaat is dat dit lijk de nodige Eurobiljetten op de balie legt en om 50 Engelse ponden vraagt.
Doos 1 kijkt naar doos 2, die op haar beurt naar een doos Engelse drop staart die naast haar staat.
‘Wist u dat veelvuldig gebruik van Engelse drop de ontbinding na het overlijden significant vertraagt?’, zeg ik het ijs brekend.
’Komt omdat er lijm in zit’.
De dozen kijken nu alsof op klaarlichte dag de kerstman in zijn blote reet komt binnenwankelen met een kist vibrators met de maten m t/m xxll onder zijn arm terwijl zijn snikkel vergeefse pogingen in het werk stelt de vibrators overbodig te maken.
“Dat kan toch helemaal niet , Gerda”, zegt doos 1 tegen doos 2
‘Nee’, zegt Gerda. ‘Volgens mij ook niet’
‘Welwaar’, onderbreek ik hen. ‘De chemische componenten in lijm voegen het lijkenvet….’
‘Nee, meneer, dat bedoel ik niet’, zegt Doos 1 ‘Ik bedoel dat wij geen Engelse ponden in huis hebben. Die moet u twee dagen van tevoren bestellen, hè Gerda?’
Gerda knikt heftig van ja en haar gebit kleppert een deuntje mee.
‘Wat is dat voor iets raars’, zeg ik.’Bij de bakker hoef ik toch ook niet twee dagen van tevoren een brood te bestellen?’
‘Dat is waar’, zegt Doos 1. ‘Tenzij het Engels brood is, natuurlijk’ Na die woorden komen ze niet meer bij van lachen.
Ik ook niet trouwens maar dat komt omdat er een Engelsman binnenkomt om 100 Engelse ponden in te wisselen tegen Euros.
Snel regel ik een deal met hem. Hij geeft mij zijn 100 Engelse Ponden en ik geef hem mijn Euros waarmee wij allebei de criminele wisselkoers vermijden.
De dozen staan met open mond toe te kijken en ik kijk de bank nog eens rond. Alles goud wat er blinkt. Leren stoelen van Jan des Bouvier. Een Ikea vergaderboulevard ad minimaal 30.000 euros inclusief een witgouden notulenversnipperaar en overal schilderijen aan de muur waar weliswaar niemand chocola van kan maken maar die juist daarom voor minimaal een tonnetje of 6 verzekerd zijn. Kortom de puissante rijkdom walmt je aan alle kanten tegemoet.
Dan is het toch een genante vertoning als er een armzalig klantje komt zeuren om 50 Engels Ponden?
7 reacties
Godspeed · 14 mei 2003 op 08:08
[quote]waar de kroegen sluiten op tijden waar in andere landen de kroegen opengaan.[/quote]
Wat ga je daar dan doen:-?
Kobus · 14 mei 2003 op 11:19
Als die Engelse ponden lichter zijn dan de Nederlandse dan schaf ik snel een Engelse weegschaal aan. Moet dat dan in Euro’s betaald worden, of kan dat ook in natura. Sta graag wat pondjes af.
Raar volk, die Engelsen trouwens. Zetten hun vuilcontainers allemaal aan de verkeerde kant van de weg. Moeilijk werken voor de dustman.
😀 😀
gast · 14 mei 2003 op 14:05
Je bent er zeker weer Kees
Een puike!
Hannie Rietveld
Mien · 15 mei 2003 op 12:13
Hoi Kees,
Weer boven water?
Vissen naar geld blijkt onmogelijk te zijn in wereldvissersstad Volendam? Kan ik me niet voorstellen? Spreken ze daar uberhaupt wel Engels en hebben ze ook een Towerbridge of een Big Kees?
Snap het probleem wel?
Ooit in een vissersdorp in Italie geprobeerd een girobetaalcheque te innen. Werd meteen opgepakt door de plaatselijke caribinieri en werd op water en vis gezet. Kreeg bijna heimwee naar Volendam.
Gelukkig werd ik spoedig vrijgelaten toen ik luidkeels zeemansliederen van BZN ten gehore bracht.
Mien Geld
Kees Schilder · 15 mei 2003 op 13:25
Van BZN, Mien??? Er zijn landen waar je voor minder levenslang krijgt 😀
gast · 15 mei 2003 op 16:51
De dozen kijken nu alsof op klaarlichte dag de kerstman in zijn blote reet komt binnenwankelen met een kist vibrators met de maten m t/m xxll onder zijn arm terwijl zijn snikkel vergeefse pogingen in het werk stelt de vibrators overbodig te maken.
Kees, ik verbaas me elke keer wat voor een fantastische namen je kan bedenken.
Ben enthousiast lezer van je columns!!
Kees Schilder · 15 mei 2003 op 17:54
Thanx.Blij te horen dat je er lol van hebt.
groet
kees