Aangenaam; Nikita

Op een saaie dinsdagmiddag op kantoor typ ik mijn naam in op Google. Het ziet er in eerste instantie goed uit. Er komen wat sites voorbij die over mij vertellen als regisseur van jongerenmusicals, de naam van mijn inmiddels niet meer actieve theaterstichting staart me aan, so far so good. Maar dan, op Googlepagina 2. Ik verslik me in de chemische kantoorkoffie. Gristus! Er verschijnen een aantal columns middels Columnx en meer. Web-log, Netlog, Hyves, zoekertjes.net, Patriots.com, youtube…..

Mijn hele denk- en doewereld heb ik vrijgegeven doordat ik vaak mijn eigen naam gebruik. Dom. Wat een enorme domme-koe-actie van mij. Ik wist wel dat veel geindexeerd wordt door zoekmachines, maar ik stond er gewoon niet bij stil. De consequenties, het met-je-billen-bloot-fenomeen.

Een van de columns gaat over onvrede in mijn baan. Ik vervloek mijn baas het graf in. Een ander verhaal vertelt over de slechte band met mijn zussen. Ik heb het daarin over rimmen, scheten laten en willen moorden. Ze worden door mij gedegradeerd tot lelijke assepoester-stiefzusters. Hyves komt te voorschijn en vertelt de lezers over een stuk van ene W.de V, te amsterdam, die boos is omdat ze steeds afgewezen wordt na ettelijke sollicitaties. Ik druk een HRM-manager hardhandig tegen de grond, trek ruw haar arm op de rug en dreig haar haren af te rukken met een niettang. Dat is natuurlijk een gefingeerd verhaal, maar nou niet echt een binnenkomer om aangenomen te worden door de eerstvolgende personeelsfunctionaris die na een goed gesprek meeloopt naar de deur en wellicht tot ziens zegt.’Leuke en aardige vrouw!’, denkt ze. Ze is vol van me, denkt de goede kandidaat te hebben en is daardoor getriggerd om mij te checken op internet. Nog meer leuke dingen rond deze vrouw.

Ik ben ook leuk. Enig zelfs! Ik heb talenten; zichtbare als verborgen. Maar of mijn columns daarmee die overtuiging brengen naar anderen? Hm, denk het niet.

Het is maar hoe anderen tegen je stukken, foto’s en filmpjes aankijken. De laatste link via een zoekmachine die ik heb laten verwijderen (ik heb subiet alle links via zoekmachines verwijderd), is een filmpje van mij op youtube. Ik zing. Muzikale ondersteuning van mijn zoon. We dragen een petje achterstevoren en ik kondig de liedjes melig aan. Zie daarbij de overbelichting omdat het gefilmd is met een mobieltje. Zo’n grappig filmpje! Alleen, als ik probeer uit mijzelf te treden en ik kijk nog een keer dan zou je zweren dat ik straalbezopen ben. Block/del!

Een nieuwslezer vertelde me dat het in Amerika een hype is onder werkgevers hun sollicitanten grondig te screenen via Hyves, Facebook (das écht een tricky-one!) en alles waar je iemand maar mee kan traceren. Zelfs Dr. Phill schonk er aandacht aan in een van zijn ‘one-man’-shows.

Mijn gif, venijn en kritiek. Mijn donkere alter-ego laat ik zien in anonimiteit. Zelfs de leuke, positieve ontwaringen vanuit mijn hoofd behoeven een selectie qua lezers. Daarom is het zo fijn om columns te schrijven. Van je af! De mensen die een sneer mijnerzijds zouden moeten ontvangen, krijgen het live voor hun kiezen. Dat is, als ik daar klaar voor ben.

Aan de redactie van Columnx heb ik gevraagd mijn gebruikersnaam te veranderen. Dat hebben ze gedaan. Dank daarvoor.

Aangenaam; Nikita.