Acceptatie

De verschillen die je vaak tegenkomt in het dagelijkse leven wanneer je rekening moet houden met twee culturen kunnen heel grappig maar ook frustrerend zijn. Wat ik heb gemerkt is dat het al begint op de basisschool, wanneer je moeilijkheden krijgt met grammatica. Thuis spreek je een ander taal dan op school, dus elke ochtend even omschakelen naar de Nederlandse taal en s’middags weer omschakelen naar de andere taal, alleen het verschil is dat je op school moet leren volgens de Nederlandse taal, schrijven, lezen, praten en denken, thuis heb je dat niet, thuis is het makkelijker door gewoon te doen wat je hoort te doen, gewoon meehelpen met de afwas, afruimen van de tafel, bedienen wanneer er bezoek is, terwijl je broertjes gewoon op hun luie reet tv zitten te kijken, maar toch is dit allemaal niet zo moeilijk als op school. Het zit namelijk zo, thuis doe je wat je altijd al doet, het is niets nieuws, je bent eraan gewend, maar op school heb je naast het leren ook te maken met gevoelens, emotie, kinderliefde b.v. op het voortgezet onderwijs wordt dit heviger. Je ziet in je omgeving dat je vriendinnen vriendjes krijgen, met elkaar naar de bioscoop, disco etc. gaan. Dit is zo frustrerend om te zien als tiener, omdat je weet zodra je zoiets zou willen doen, dat je dan de grootste problemen van de wereld naar je toehaalt. Ten eerste zullen die luie broertjes van je opeens de zorgzame en de strenge broertjes spelen, waarvoor je dan moet uitkijken, of dat je ouders opeens heel erg veel waarde hechten aan het gezinsleven, dus dat het van buitenaf er altijd perfect moet uitzien, dat iedereen happy is in het gezin, terwijl ze zelf er geen ene moer aan doen.

Dus wat doe je, je neemt verkering, met een Nederlandse jongen, die niet in de gaten heeft dat hij eigenlijk een stomme fout is begaan, hij neemt verkering met een buitenlandse meid, waarvan hij denkt dat ze een relaxed gezin heeft die absoluut geen problemen zullen hebben met deze situatie, ja dat is ook zo, totdat ze erachter komen, omdat een stomme buitenlander je hand in hand ziet lopen met die jongen en het vertelt aan je ouders. Ik kwam er alleen maar met een preek vanaf, maar de angst die je op dat moment beleefd is zo hevig, dat je de volgende ochtend het gelijk uitmaakt met die Nederlandse jongen.

Dit maken heel veel buitenlandse meiden mee, ze zijn gewoon gedwongen om stiekem verkering te nemen, wanneer ze uit willen gaan met die jongen, moeten ze een heel goed plan verzinnen voor die avond, ze moeten ervoor zorgen dat de ouders echt denken dat ze bij de vriendin zit en daar thuis blijft en nergens naartoe gaat. Nou zulke vriendinnen zijn belangrijk, zo belangrijk dat je de volgende keer hetzelfde doet voor die vriendin.

Wat mij wel opvalt is dat het nu minder is, er zijn veel meer buitenlandse ouders die er helemaal geen moeite mee hebben dat hun dochter verkering heeft, dit zijn natuurlijk ouders die het vroeger in hun jeugd moeilijk hebben gehad met dit soort situaties, bij hun thuis was dit verboden. Alleen nu worden die ouders, die ruimdenkend zijn, die verwesterd zijn, niet geaccepteerd door het groepje (buitenlandse) ouders, die nog steeds ouderwets denken. Dit groepje (buitenlandse) ouders komen meestal oorspronkelijk uit kleine dorpjes uit het buitenland, daar denken ze ouderwets, dus nemen ze die gedachte mee naar Nederland. Net zoals wanneer je als Nederlandse naar het buitenland op vakantie gaat naar toeristische plekken en je alleen maar moderne vrouwen ziet, zonder hoofddoeken, met strakke kleding, bikini etc. Waardoor je zodra je weer terug bent in Nederland je als eerste aan je buitenlandse buurvrouw gaat vragen waarom zij nou een hoofddoek draagt, of aan je collega vertelt dat er ook hele mooie buitenlandse vrouwen zijn. Je vraagt dan om uitleg, want je denkt hoe kan dat nou, hier lopen ze rond in lange jassen en hoofddoeken, maar daar lopen ze in bikini’s? Eerlijk gezegd snap ik het ook niet helemaal, maar ik denk dat het ligt aan de plaats waar ze zijn opgegroeid, meeste buitenlandse vrouwen die in de grote steden opgegroeid zijn hebben te maken met een moderne samenleving, dus nemen ze het automatisch over, alleen de buitenlandse vrouwen die in kleine dorpjes opgegroeid zijn hebben te maken met een ouderwetse samenleving, die ze ook automatisch overnemen en meestal komen die mensen naar Nederland. De mensen die in steden zijn opgegroeid hebben geen behoefte om naar Nederland te komen, die hebben daar hun paradijs, ze werken, leren, maar genieten ook van het leven. Alleen die vrouwtjes in de kleine dorpjes hebben geen leven, zij snakken naar vrijheid, die denken dan dat ze dat krijgen wanneer ze met iemand uit Nederland trouwen, NIET DUS! Ik hoor vaak van buitenlandse vrouwen dat ze zich voelen alsof ze in een gevangenis terecht zijn gekomen in Nederland, dat komt vooral omdat ze niks mogen van hun man, die in een fabriek werkt en in de weekenden lekker aan het feesten is met zijn vrienden terwijl zijn vrouwtje thuis de kinderen verzorgd. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat elke buitenlandse vrouw die naar Nederland komt dit ook overkomt, er zitten ook hele slimme bij, die het van te voren duidelijk maken dat ze in Nederland ook willen leren, werken en uitgaan, dat lukt ze ook, en je hebt natuurlijk ook buitenlandse vrouwen bij die naar Nederland komen die gewoon geluk hebben, ze zijn dan getrouwd met een moderne buitenlandse man, die juist wil dat ze ook in Nederland gaat leren, werken en uitgaat, alleen je komt ze niet vaak tegen helaas.

Ik denk persoonlijk dat er heel veel buitenlandse meiden in Nederland zijn die veel moeten accepteren van hun families, op zich kan dat, het is je familie en aan bepaalde normen en waarden wil je je wel aan houden, alleen wat is de grens van acceptatie?