Lewis is naast een erg aanwezige arrogante kwal, ook nog eens het liefje van mijn zus. Soms vraag ik me af uit welke van misselijkheid doordrenkte bodemput ze hem heeft opgevist, want één blik op zijn meesterlijk fitte body –bemerk het sarcasme- doet vermoeden dat hij zo’n type is dat meer baard dan ballen heeft. Nochtans beweert Loewies bij hoog en laag dat [i]size doet matter[/i], zijn alle apothekers en apothekeressen in L. op de hoogte van zijn maat onder de gordel en denkt hij serieus na over een belegging bij een XLLL-condoombedrijf. Ik neem me voor hem ooit een schrijverscarrière met ‘Neuken voor maxi’s’ aan te bevelen, maar gezien hij de laatste tijd in staat is om me ter plekke neer te knallen bij het zoveelste uitlach-lachje, hou ik me nog even in. Om zich op de eerste ontmoeting met de Vreselijke Zus -namelijk mezelf- voor te bereiden had Loewiez zichzelf moed ingepompt door twee jointjes in te haleren. Hij vond me namelijk al bevooroordeeld irritant, fluisterde hij me toe, en was in de wandelgangen te weten gekomen dat ik hem op mijn beurt een bevooroordeelde smerige kakkerlak vond. Maar het deed allemaal niet ter zake, want slechts twee uur geleden had hij Jezus nog gesproken en Jezus had tegen Louwies gezegd dat ik als zus-van bevooroordeeld was om ook van hém te houden. Hij had zowaar mijn neefje uit de uitkijkpost van de piratenboot op het speelplein opgevangen (nadat hij mijn kleine monster eerst pushte dat ‘echte piraten tot boven klimmen’), kon naar eigen zeggen uitstekend aardbeientaart mét slagroom bakken (lees: afhalen bij de bakker) en was in een ver verleden nog Jehova-getuige geweest (ik dacht al dat ik die stomme smoel –praatjes inclusief- ergens van herkende). Andere mensen zouden het aandachtshoererij noemen, maar Lewis De Verschrikkelijke Toekomstige Schoonzoon kwam er gewoon mee weg.

Door Loewies’ schijnbaar fantastische karakter, nam ik me voor om in mijn nieuwjaarsbrief op te nemen dat ik elke dag zou proberen om een beter mens te worden. Geen smerige kakkerlakenwaanzin meer; Sartre volstond. Lewis, zei ik na welgeteld dertien seconden stilte van zijn kant, Adam kon ervoor kiezen om al dan niet van de appel te eten, maar nooit kon Adam ervoor kiezen Adam te zijn. Die zat. Lewis zweeg en luisterde, mompelde af en toe ‘hmm-hmm’. Met die opmerking zaten we eindelijk ongeveer op dezelfde golflengte; Lewis slechts een paar luttele graden noorderbreedte lager. Daarna voerde hij half wezenloos een charmeoffensief op bekend terrein; hij vond me ‘cool’ maar had enkel nog wat ‘tijd nodig om me te leren waarderen’. Sindsdien neem ik ook tijd om hem te leren waarderen, wat de strijd langs beide kanten extra spannend maakt. Af en toe kan ik me echt niet meer beheersen, als ik bijvoorbeeld een onbekend boxershort tussen mijn vaders onderbroeken vind. Loewies boxertje gaat de geschiedenis integraal in als een wetenschappelijk experiment Testen hoe lang katoen overleeft onder een heet stoomstrijkijzer. Volgens mij doet hij zijn was de volgende keer en alle volgende keren daarna zelf. Terwijl hij me heimelijk nog fantastischer dan dat liefdeshersenloze zusje van me gaat vinden, wip ik hem op XLLL-gepaste wijze lekker buiten.

Categorieën: Gein & Ongein

axelle

“I am good, but not an angel. I do sin, but I am not the devil. I am just a small girl in a big world trying to find someone to love.” ― Marilyn Monroe

7 reacties

Boukje · 25 september 2011 op 10:57

Helaas is dit een erg rommelig stukje. Bijna niet te lezen.
Onsamenhangende kreten en een titel die ik ook al niet begrijp.
Nee, dat kan beter.
😥

sylvia1 · 25 september 2011 op 16:10

’t Is een druk stuk, maar kon er toch erg om lachen. Vraag me voor ’t eerst af hoe mijn vriendje mijn jongste zusje eigenlijk vond, en omgekeerd…

axelle · 25 september 2011 op 23:41

Ik hou van rommelig .. 😀

axelle · 25 september 2011 op 23:41

Wat niet weet , niet deert .. 😀

Shitonya · 28 september 2011 op 15:21

Dit is zo’n langdradige drol die er maar niet uit wil komen. Daarbij is het teveel klei aan één stuk wat een doorn in het oog is. foei

Harrie · 28 september 2011 op 22:26

Ja, het leest inderdaad wat rommelig. In te haleren moet volgens mij te inhaleren zijn. En apothekeressen vind ik ook niet echt lekker lezen. Het is wat dat jongleren met woorden. Sorry hoor. Ben in een kritische bui.

axelle · 15 oktober 2011 op 19:37

Like I give a SHIT … ; )

Geef een reactie

Avatar plaatshouder