Het is erg koud voor de tijd van het jaar. Niet bepaald het goede tijdstip om weer aan de lijn te doen. Het lijf heeft nog veel te veel nood aan koolhydraten. Eigenlijk zou het mij geen bal moeten schelen, die lijn. Er worstelen wel meerdere mensen met dat ding. Neem nou het Nederlandse elftal. Op dit moment is ook daar geen lijn in te bespeuren. Noch in de verdediging, noch in het middenveld, noch in de aanval. Laat staan in de centrale lijn, de hartlijn. En toch komt het allemaal uiteindelijk weer goed. Alles komt goed. Zolang we maar niet buitenspel komen te staan. Dat lijntje is namelijk erg dun. Gevreesd door iedereen.

Waar maak ik mij dan druk om? Oftewel wat maakt mij dik? Diverse redenen. Drogredenen. Drogeerredenen. Dikke en dunne redenen. Laurel en Hardy zouden er wel raad mee weten. Met onteigeningsstress, onderhandelingsstress, huizenjachtstress, aankoopstress, financieringsstress, verhuisstress, transitiestress, reorganisatiestress, familiestress, vriendenstress, relatiestress, oranjestress, zonderlandstress, telstress, sellstress, opsommingstress, … Het zijn allemaal dikmakers, adrenalinewekkers. De zinderende adrenaline put uit en vreet energie. Het lijf is reddeloos verloren als het op moet boksen tegen een zwaar hoofd. De psyche maakt zuchtig. Zuchtig naar zuur, zoet, zout en bitter.

Ja, een zwaar hoofd heb ik er in. Een hoofd dat emoties aanstuurt en spieren verlamt. Hoe vreemd is de uitwerking van de psyche op ons lichamelijk gestel. Ook zenuwprikkels raken er danig van in de war. Vreetsignalen worden om de haverklap stuurs doorgegeven aan cellen die er pap van lusten. Hoe goed ik ook mijn best doe om de tegenaanval in te zetten. Op alle linies is verzet. Vooral mijn frontlinie werkt tegen. Die wil 24 uur per dag gevoed worden. Hij groeit en groeit. Het buiklint groeit mee, richting kritische zone. Wanneer ik aanleg wijst de centimeter bijna 11 decimeter aan. Ware het niet dat mijn dikke duim er tussen zit. Gelukkig mag ik er 4 centimeter vanaf trekken. Ik sjoemel. Uiteraard.

En dan is er nog de invloed van de omgeving op mijn totaalpakket body en mind. “Goh, ben jij aangekomen? Die blouse zit je wel erg strak? Past die broek je nog wel? Zie ik daar zwembandjes? Je bent er wel vlug bij, het moet nog zomer worden, het water is nog veel te koud.” Ik pas. Ik ga de straat niet meer op. Ik pas er niet meer in. In het straatbeeld. Ik heb niet meer de ‘looks’. Alle maten glijden van me af. Het is zo erg. Mijn hoofd maakt me nog eens extra gek. “Pas jij eigenlijk nog wel in het pashok?” Mijn body en mind nemen bij die gedachte onmiddellijk een resoluut besluit. Ik ga de straat niet meer op. Voor mij geen windowshopping meer. Ik houd het alleen nog bij magazineshopping. Voorlopig is Wehkamp mijn redder in de nood. Ook al doet het enorm veel wee.

Het vlees is en blijft zwak. Het vege lijf niet meer te redden. Ik leg me voor de zoveelste keer er bij neer. Dikke neus drie bier. Woensdag staat de euroklassieker op het menu. Nederland – Duitsland, de prefinale van een Europese voetbalfeestje. Een zwart-wit Oranje feest. We dansen met z’n allen in alle staten en straten een Oekraïense polka. We zijn slechts te bedaren met blond schuimend bier en met Beierse bitterballen in rondspetterend vet. Ik zet de fritespan alvast aan. “Hup Holland Hup, laat de leeuw vooral niet in een al te vet strak hempie staan!”

[b][url=http://www.youtube.com/watch?v=lwHcuhHlfBE]Mien Bitterbal[/url][/b]

[size=x-small]Gewicht 04-11-2005: 88,00 kilo
Gewicht 02-12-2005: 86,50 kilo
Gewicht 23-12-2005: 86,29 kilo
Gewicht 27-01-2006: 87,00 kilo
Gewicht 01-04-2006: 86,50 kilo
Gewicht 19-07-2006: 86,50 kilo
Gewicht 06-09-2010: 90,00 kilo
Gewicht 14-10-2010: 86,00 kilo – – – Middelomtrek: 105 cm
Gewicht 09-12-2010: 84,00 kilo – – – Middelomtrek: 103 cm
Gewicht 23-02-2011: 84,00 kilo – – – Middelomtrek: 103 cm
Gewicht 12-06-2012: 87,00 kilo – – – Middelomtrek: 106 cm[/size]

[i]‘Afvalrace’, een compilatie van hersenspinsels uitgebraakt tijdens het afvallen van schrijver Mien anno 2005/2012.
Oftewel verhalen van een jonge schrijver zonder trekdrop met zwemband.[/i]

[img]http://www.fangraphs.com/not/wp-content/uploads/2010/11/bitterballen-e1289247356158.jpg[/img]

Categorieën: Vervolg verhalen

Mien

Bewonder luidruchtig en verwonder in stilte

17 reacties

Libelle · 14 juni 2012 op 09:55

Sorry hoor Mien, met zo’n gewichtslijst kan ik maar één conclusie trekken, er is nog een stressje dat jou dwarszit; Aandachtsstress!

sylvia1 · 14 juni 2012 op 09:58

Ik kon me de serie slechts vaag herinneren, dus heb er de vorige column eens bijgezocht. 5 maart 2011! Het is er wel een van een lange adem, dat moet gezegd. Leuk stukje!

Mien · 14 juni 2012 op 11:42

Oeps … die was ik helemaal vergeten Libelle.
Hoe is het mogelijk. 😆
Thanx!

Mien

Mien · 14 juni 2012 op 11:43

Het blijft waarschijnlijk een never ending story Sylvia.
Bedankt voor je reactie.

Mien

Yfs · 14 juni 2012 op 13:27

Ach Mien, Zolang ze nog niet van Greenpeace om je heen komen staan als je op het strand ligt te zonnen en ze je voorzichtig proberen terug te rollen in zee, zou ik er maar niet zo’n zwaar hoofd van hebben. Heel prettig geschreven met leuke woordspeligen. Ik kreeg er lekkere trek van!! :duivel:

Nachtzuster · 14 juni 2012 op 22:21

In zes en een half jaar een kilo eraf, Mien! Chapeau!
En schuif die bitterballen maar door, ik koop wel een XXL shirt voor as zondag.
Leuke, vermakelijke column!

SIMBA · 15 juni 2012 op 08:35

We zullen doorgaan!

WritersBlocq · 15 juni 2012 op 15:32

Versmaeckelijcke column, dit Mien. En je gewicht? Dát noem ik nog eens stabiel. Gewoon blijven zeuren en racen, alsjeblieft – je bent niet te versmaden!

Lol@reactie hierboven over ‘Greenpeace’. Je ziet: je maakt weer mensen en fantasieën los, Mien.

Mien · 15 juni 2012 op 16:53

Wel Yfs, ik houd het even bij sardientjes uit blik. Lang niet zo gevaarlijk. 😆

Mien · 15 juni 2012 op 16:54

Tja Nachtzuster. Tijdens de dag kom ik aan en in de nacht val ik weer af. Buiten die ene kilo dan … :hammer:

Mien · 15 juni 2012 op 16:55

Dat gaatje vind ik never nooit nie SIMBA … 🙁

Mien · 15 juni 2012 op 16:57

Zucht … als je van fantaseren toch eens afviel WB … 😀

Sagita · 16 juni 2012 op 11:22

Met veel fantasie geschreven verhaal. Leuk om te lezen vooral na de wedstrijd! En dat rijtje weegmomenten door de jaren heen maakt het helemaal af! :pint:

arta · 16 juni 2012 op 11:37

Echt superleuk geschreven.
Voor jou hoop ik dat je jouw streefgewicht ooit haalt, voor mij, als lezer hoeft het niet: Schuif maar door die stukjes!

Mien · 17 juni 2012 op 18:00

Breek me de bek niet open over wedstrijden Sagita. Voor mijn gevoel ben ik nog niet eens met de onderste helft begonnen. Die overigens ook de vetste is. :hammer:

Mien · 17 juni 2012 op 18:15

Arta, wees gerust, ik vrees dat dat streefgewicht mij ten aller tijden voorbij zal streven. Ik zit het wel op z’n hielen, maar dan nog … :hammer:

Mien · 17 juni 2012 op 18:17

Allen bedankt voor het reageren.
Het helpt mij in mijn afvalrace.

Mien

Geef een reactie

Avatar plaatshouder