Afvalrace

Tegenwoordig lijkt het overal te gaan om een wedstrijd, een race waarbij de beste over blijft en alle anderen afvallen.
Je hoeft de televisie maar aan te zetten of er is weer de een of andere wedstrijd waar mensen die niks anders te doen hebben hun stem op mogen uitbrengen om er zo voor te zorgen dat hun voorkeurdragende talent niet af valt. Volgens mij begon het bij de Soundmixshow, dat was nieuw voor veel mensen ook leuk en kon nog een toegevoegde waarde brengen. Dat dit concept nu uitgebuit is, is duidelijk.
Tegenwoordig maken ze er iets misselijkmakends van. Mensen die aan de lijn zijn doen ineens letterlijk en figuurlijk aan een afvalrace mee, welk gezin raakt de meeste kilo’s kwijt en wint mooie prijzen?
Maar wat ik laatst zag was echt het toppunt. Mensen die zich een algehele make-over aan laten meten doormiddel van lipo-suctie en gezichtsverbouwingen, waar ze achteraf heel gelukkig mee zijn. In de meeste gevallen gaat het hier om mensen die vanwege hun uiterlijk veel schade hebben opgelopen en hopen dat hun zelfvertrouwen verbetert als ze er beter uit komen te zien. Het programma heet “The Swan”. De bedoeling ervan? Welke van deze vrouwen de beste metamorfose heeft gekregen. Een miss verkiezing voor vrouwen die van een lelijk eendje zijn uitgegroeid tot een prachtige zwaan, om daarna meteen weer even met de neus op de feiten gedrukt te worden dat er maar één de mooiste is en dat de rest eigenlijk nog steeds afvallers zijn die het dus nog steeds niet gemaakt hebben.

Het is net of het in de wereld alleen nog maar gaat om het winnen van wedstrijdjes. Waar is de ontspanning, het plezier van de sport en vooral het genot in het leven? Er zijn geen winnaars en verliezers. Er is alleen: “Wij allemaal samen.” En wij samen die het moeten doen.