Het is inmiddels bijna elf jaar geleden. Ik was een kleine koter van zes. Een zesjarig jochie met zijn moeder als essentieel onderdeel van zijn leven. Tot de dag die mijn leven veranderde. Die dag zal voor altijd in mijn geheugen gegrift staan. Ik zal die dag meenemen als een tatoeage. Die dag dat mijn moeder overleed zal ik altijd blijven onthouden. Het is rot, het is hartverscheurend om je moeder op zo’n jonge leeftijd te moeten verliezen. Ik heb er mee leren leven. Ik heb ermee leren leven dat ik geen echte moeder meer heb. Het gezegde ‘alles kan vervangen worden’ gaat hierbij niet op. Mijn moeder is niet te vervangen, hoe aardig mijn ‘nieuwe’ moeder ook zal zijn.
Maar voor alles is een reden, hoe zinloos die reden ook is. Achter het overlijden van mijn moeder moet een reden gezeten hebben. Of de reden is geweest dat ik daardoor het leven serieuzer zou nemen weet ik niet. Ik heb van dichtbij de keiharde waarheid van de dood meegemaakt.
Hoe het zou zijn als jij er nog was weet ik niet. Of het beter zou zijn geweest weet ik ook niet. Het liefst zou ik je nu bij me hebben, maar nee, dat kan niet. Achter de dood van mijn moeder moet een reden gezeten. Zou Iemand van boven me dan een soort van TomTom hebben willen geven? Ik weet het niet..
Wel is het zo dat ik serieuzer ben geworden. Dat ik veel nadenk en dat ik mensen die problemen hebben wil helpen, omdat ik zelf ook problemen heb meegemaakt en nog steeds heb. Achter die problemen zit een achterliggende gedachte, ook al kunnen we die niet doorgronden of snappen.
Sommige dingen zijn zo gecompliceerd dat het voor het menselijk wezen niet te begrijpen is.
Zo zit achter iemand leuk vinden ook een reden. Zijn het de mooie ogen, is de reden het karakter van degene die je leuk vind en waarom vind je diegene nou leuk? Daar zit ook een reden achter.
Achter werkelijk alles zit een achterliggende gedachte. Dat je slechte cijfers op school haalt kan komen doordat je je best niet doet of bijvoorbeeld door concentratieproblemen door confrontaties thuis.
Ik heb deze column geschreven met – je raad het al- een reden. Een reden om je te laten zien dat achter elke gebeurtenis een reden zit. Niets is zonder reden. Wij leven ook niet zonder reden. Wat die reden is, daar komen we misschien later achter. Misschien ook niet. Maar onthoud: Alles heeft een reden!
5 reacties
RikdeJong · 2 juni 2011 op 17:08
Mooi, ikzelf geloof ook dat alles een reden heeft, ik geloof in God. Hij regelt alles van boven vandaan en zorgt voor iedereen.
LouisP · 2 juni 2011 op 20:41
D’r staan hele mooie zinnen in maar ook hele vervelende, vind ik.
En dat alles een reden heeft. Mwah. Ik heb alleen niet graag dat ik dat via een ander moet horen..
wel goed dat je zoiets overdenkt, denk ik..
DACS1973 · 3 juni 2011 op 13:35
Dat het verschrikkelijk is, wat jou is overkomen, dat lijdt geen twijfel. Dat begrijpt ieder weldenkend mens die jouw stuk leest. Je hoeft dat niet zo sterk te benadrukken. Je loopt het risico dat lezers het ervaren als koketteren met persoonlijk leed.
Hebben de dingen een reden? Daar kun je heel lang over discussiëren, en je komt er nooit uit. Je kunt ook net zo goed volhouden dat het leven een aaneenrijging van toevalligheden is, waarin je achteraf een vooropgezet plan kunt herkennen, terwijl dat er niet was.
Je kunt wel met zekerheid zeggen dat alles een oorzaak en een gevolg heeft.
Mup · 3 juni 2011 op 14:23
De laatste alinea had je w.m.b. weg kunnen laten, teveel redenen, verder eens met mijn voorgangers,
Groet Mup
Garuda · 3 juni 2011 op 15:34
Ik zie geen reden om te beredeneren, waarom ik jouw redenen zal beredeneren. Als de reden achter de gedachte zin heeft, dan zal ik denken aan de reden.
Nee, het doet me niets, sorry.
Natuurlijk zoek ook ik antwoorden waarom dingen gebeuren, echter zijn de antwoorden zeer variabel en vaak ondoorgrondbaar.