Amsterdammertje

Dochterlief woont en werkt in Amsterdam en is daar aardig ingeburgerd. Ook haar fiets, dus alle kabels stuk, de versnelling en rem al maanden kapot en het frame volgehangen met zware kabelsloten. Ondanks alle krakkemikkigheid stug doorfietsen. Daardoor is ze zelf in prima conditie, alleen… beurse knieën en schor van het schreeuwen niet te kunnen remmen. Rood licht betekent doorfietsen en groen is mazzel. Zebrapaden, iedereen moet zich maar redden, moet zij zelf ook. Het wordt tijd voor een andere fiets, geen Amsterdamse kwaliteit. Geen gejatte fiets dus. Normen en waarden, Balkenende, je weet wel…
Dus een eerlijke tweedehands fiets.
Pa, krijgt de eer, op het Twentse land is nog wel wat eerlijks te vinden. Fiets voor in Amsterdam: mag niet opvallen, geen toeters en bellen, geen kabels dus met terugtraprem. Bij de eerst beste fietshandelaar: Meneer moet toch weten dat er in de winter geen inruilfietsen zijn en zeker niet met terugtraprem. Meneer zou moeten weten dat inruilfietsen altijd zo goed als nieuw zijn. Allemaal luxe fietsen met toeters en bellen, 24 versnellingen. De meeste inruilfietsen zijn van tweedubbel verdieners en vutters, die kopen binnen twee/drie jaar weer nieuw, snapt u wel. Goed voor ons en goed voor de economie. Inruilfietsen zonder toeters en bellen en met terugtraprem, nee meneer’.
Daar sta je dan.
Bij vier fietshandelaren hetzelfde verhaal. Toch nog mazzel, de zesde heeft een eenvoudige fiets compleet met terugtraprem. Een bingo-fiets wordt gezegd, net binnen gekregen. Voor mij een onbekend merk. De fiets blijkt dan ook merkloos en ingeruild door een in de prijzen gevallen geluksvogel op de Bingo. Dus een echte ‘Bingofiets’ van overeenkomstige bingokwaliteit.
Ik ben dus weer bij af.
Eén fietshandelaar, niet echt de goedkoopste, ben ik op voorhand voorbij gefietst. Staat daar voor de ingang een gebruikte omafiets en al helemaal niet duur. Een lot uit de loterij. Mooi niet, de nieuwe eigenaar rekent net af… Toch maar even vragen. Ik had hier eerder moeten komen. Met veel egards word ik geholpen, wel een beetje vreemd. Daar schiet me ineens te binnen dat mijn vrouw hier een dure Koga heeft kocht. Dat schijnt te helpen… Er wordt een fiets van zolder gehaald, al opgeknapt en niet eens duur. Met verbazing ontdek ik het merk, een ‘amsterdam’. Nee, geen Amsterdamse kwaliteit, natuurlijk niet. Deze fietsenmaker lijkt me een Balkenende-fan.
Vader tevreden.
De ‘amsterdam’ gaat naar Amsterdam. Dochterlief kan met deze fiets voorlopig weer uit de voeten. Voorlopig…, ik kan het nog steeds niet geloven en dat al binnen een week… Binnen een week heeft de ‘amsterdam’ alweer een nieuwe eigenaar gevonden, ordinair gegapt! De hangsloten hangen nog aan de brugleuning. Waar blijven de normen en waarden meneer Balkenende?