An Incomprehensible Truth

Allerlei geniale mensen doen allerlei geniale ontdekkingen waarvoor ze de Nobelprijs krijgen, maar ik ben veel te dom om het te begrijpen. Je kent het gevoel misschien van een optreden van Freek de Jonge, waarbij iedereen lacht, terwijl de humor compleet aan jou voorbij gaat. Ik begrijp helemaal niets van wat Nobelprijs-winnaars ooit hebben bedacht. Een jaar of tien geleden, slaagde ik met mijn hakjes over de sloot voor wiskunde. Ik was ervan overtuigd, dat het ingewikkeldste dat Onze Lieve Heer ooit geschapen heeft, de Fourieranalyse is. Maar als ik dát in mijn hersenen kreeg, waarom begin ik dan altijd met mijn oren te klapperen, als iemand begint uit te leggen hoe de wereld er uitziet wanneer je maar lang genoeg uitzoomt, of lang genoeg inzoomt?

Discovery zond vorige week een documentaire uit over [i]gekromde tijd en ruimte[/i], [i]antimaterie[/i] en [i]Het Godsdeeltje[/i]. Ik verdenk de documentairemakers ervan dat ze gewoon een stuk uit [i]Return of the Jedi[/i] hebben geplukt. Dit moest een grap zijn. Het klonk alsof ze elk moment gingen ontmaskeren dat God in werkelijkheid Morgan Freeman is. Maar sorry hoor, is er naast Stephen Hawking eigenlijk nog iemand die dit begrijpt?

Nu kan ik me voorstellen dat je dit geen zier interesseert. Wetenschap is voor veel mensen, wat mode is voor Giel Beelen. Het boeit ze gewoon niet. Maar mij wel. Ik zou dolgraag bij CERN willen werken en de Oerknal een keer dunnetjes over willen doen met die nieuwe deeltjesversneller!

Vorig jaar heb ik zelfs op vakantie in Toscane – aan het zwembad – een boek gelezen over de Relativiteitstheorie van Einstein. Wat een nerd. En ik ook. En wat een tijdverspilling. Telkens als ik me heel goed probeerde te concentreren, dwaalde mijn gedachten uiteindelijk toch altijd af naar een pizza Gorgonzola of Italiaanse bella donna.

Wetenschap is altijd ongelooflijk geweest. Pas in de zestiende eeuw, toen het eerste schip om de wereld zeilde, moest men wel aannemen dat de Aarde rond was. Toch, om je een voorstelling van een ronde Aarde te maken hoefde je maar naar de Maan te kijken. Maar ‘gebogen tijd en ruimte’? Wat moet je gesnoven hebben om je daar iets bij voor te stellen?

Er zijn zo’n twee miljard christenen in de wereld die net als Andries Knevel, niet meer geloven dat God onze Aarde in zes dagen geschapen heeft. Al die mensen willen natuurlijk weten hoe het dan wel gegaan is. Maar als je verwacht dat de waarheid logischer klinkt dan de Bijbel, kom je bedrogen uit. Lees het boekje [i]U bevindt zich hier[/i] van Christopher Potter maar:

[quote]In het vacuüm verschijnen en verdwijnen tal van energiebellen en die creëren het zogenaamde quantumschuim. Het is uit dit schuim dat ons universum is ontstaan.[/quote]

Laten we eerlijk zijn, het klinkt toch veel aannemelijker dat de Griekse God [i]Prometheus[/i] de mens boetseerde uit klei?

Het ziet er naar uit dat ik me er maar bij neer moet leggen. Tenzij Al Gore nog ooit de film [i]An Incomprehensible Truth[/i] maakt over het ontstaan van het Universum – zo eentje waarbij hij zich met een heftruc omhoog lift om de rand van het Universum aan te wijzen – zal ik het nooit begrijpen.

Gelukkig zijn jullie lezers slimmer dan ik. Dus ik wil afsluiten met het verzoek een reactie achter te laten als jij wel begrijpt hoe ons Universum nou precies is ontstaan. Of beter nog, schrijf er een column over. Wie weet, als je het gewone mensen kunt uitleggen, krijg je er misschien wel de Nobelprijs voor!