In het CX-café werd een oproep gedaan om in de maand oktober geen kleffe liefdesverhalen te schrijven. Niet over avonden bij de open haard zitten met een wijntje, met de kaarsjes aan en met de armen om elkaar heen. Nee, integendeel: wraakacties op exen, moord op de minnaar van je vrouw, suiker in de benzinetank van de toenmalige familie-auto: dat zijn de zaken waarover geschreven moet worden in oktober. Dat wordt wel een moeilijke opdracht voor mij… Want: hoe kan ik nou zo’n anti-liefde column schrijven als ik tot over mijn oren verliefd ben? Als ik nu juist ervaar hoe fantastisch het is, als er van je gehouden wordt om wie je bent? Als ik wakker word en als eerste de lieve glimlach van mijn vriend zie, mijn schat, die tegen mij zegt: “Goedemorgen zonnetje, heb je lekker geslapen?” Hoe kan ik nou een anti-liefde column schrijven als mijn hart zo vol is van hem?
We lopen hand in hand over straat en blijven om de paar meter staan om elkaar te zoenen. Om elkaar te vertellen hoe dol we op elkaar zijn. Dat we nu eindelijk de ware ontmoet hebben. We koken elkaars lievelingsgerechten en nemen kleine lieve cadeautjes voor elkaar mee. We draaien muziek tot diep in de nacht of kijken films, heerlijk ineengestrengeld op de bank. En dan moet ik opeens een anti-liefde column schrijven? Het gaat dus echt een probleem worden, merk ik…
De sfeer tussen ons is geweldig en de harmonie perfect. We moeten ons best doen om ons sociale leven nog op peil te houden, zo gaan we op in elkaar. Natuurlijk kan ik over het verleden van alles schrijven dat anti-liefde was, maar daar heb ik geen zin meer in. Dat hoofdstuk is gelukkig afgesloten. Nou mocht zo’n anti-liefde column ook fictie zijn op zich, maar ook dat zit momenteel niet in mijn systeem. Mijn hart jubelt en ik heb alleen maar oog voor mooie en blije dingen. Potverdorie, hoe schrijf ik nou toch zo’n column over anti-liefde?
Het is zo’n geweldige man… Ik zou veel liever schrijven over hoe wij elkaar hebben ontmoet. Over zijn liefde, zijn humor, zijn zorgzaamheid, de vanzelfsprekendheid waarmee hij mijn drie, soms lastige, pubers op de koop toe neemt. Omdat hij van mij houdt. Ik zou willen vertellen over Parijs, waar we zo’n superweek hebben gehad samen. Maar dat mag dus allemaal niet in oktober. Jammer. Lastig ook. Wat een rotopdracht eigenlijk!
Nee, ik merk aan alles, dat deze opdracht niet aan mij is besteed. Dat niet alleen. Ik ervaar het als een negatieve opdracht. Want wat is nou mooier dan liefde? Wat is er nou fijner dan mensen om je heen zien die van elkaar houden? Mensen die naar elkaar lachen, elkaar zoenen, die lieve woordjes in het oor van de ander fluisteren….
Waarom willen de opdrachtgevers eigenlijk geen column zien over liefde? Daar ben ik wel benieuwd naar.
Eigenlijk geloof ik niet, dat ik in een positie verkeer dat ik mee kan doen aan deze opdracht. Als ik liefdeloosheid wil ervaren, dan hoef ik maar naar het journaal te kijken… aan dingen uit mijn verleden terug te denken. Maar ik vind het juist zo heerlijk om nu eindelijk een gelukkig mens te mogen zijn dat mag ervaren wat onvoorwaardelijke liefde betekent. Hoe heerlijk het is om te beminnen en om bemind te worden.
Ook in oktober.
Eigenlijk ben ik dus gewoon anti anti-liefde.
17 reacties
dj_Eddy · 4 oktober 2007 op 13:24
[quote]“Goedemorgen zonnetje, heb je lekker geslapen?”[/quote]
Deze column bewijst dat het toch een stuk leuker is om over anti-liefde te lezen. Kleffe mensen in gezelschap zijn een ramp, net als kleffe columns, ben ik bang.
Mosje · 4 oktober 2007 op 13:42
Waarom een schrijfopdracht over anti-liefde?
Veel mensen die aan het begin van hun schrijverscarriere staan en iets insturen naar CX, schrijven over de liefde. Die stukjes staan vaak vol cliché’s, en platgereden paden worden nog wat platter getrapt.
Ook mensen die wat langer schrijven ontsnappen vaak niet aan die valkuilen.
Liefde is een veelbeschreven onderwerp, waarom niet een keer de anti-liefde?
Hier op CX is al eens eerder gebleken dat als mensen in opdracht schrijven vaak verrassende resultaten ontstaan. Vaak wordt het autobiografische pad verlaten, en krijgt de fantasie de vrije ruimte. Erg leuk om te lezen.
Een schrijfopdracht waar meerdere mensen aan meedoen is geweldig leuk. De anti-liefde is slechts een kapstok dan.
Vier redenen om het te doen dus. Er zijn meerdere te verzinnen, bijvoorbeeld dat liefde niet bestaat, maar daarover debatteer ik wel met Onze Lieve Siebe.
Overigens is de schrijfopdracht ook een iniatief van Dees. Het bovenstaande is mijn persoonlijke mening, en als Dees er nog iets op aan te vullen heeft, dan lezen we dat wel.
Over jouw column: Prima als je niet over anti-liefde wilt schrijven, en natuurlijk harstikke fijn dat jij je liefde gevonden hebt. Maar je stukje staat vol met hetgeen ik in reden 1 noemde.
DriekOplopers · 4 oktober 2007 op 13:53
[quote]Hier op CX is al eens eerder gebleken dat als mensen in opdracht schrijven vaak verrassende resultaten ontstaan. [/quote]
Persoonlijk vind ik deze invulling qua anti-liefde juist wel verrassend. 😀 Anti-liefde als kapstok voor een liefdesbetuiging. Goed gedaan, en lief opgeschreven.
Hulde!
nighthawk · 4 oktober 2007 op 13:58
Dreamon,
Een medium dat over zichzelf spreekt is heel gevaarlijk. Verder dan zin 2 raak ik dan ook niet.
Stel je voor dat er in de telegraaf of trouw een artikel zou beginnen met “de hoofdredacteur vroeg mij een stukje te maken over die toestand in China”.
Night
SIMBA · 4 oktober 2007 op 14:18
Leuk geschreven DO! Geniet ervan.
vanlidt · 4 oktober 2007 op 14:41
Lekker schrijven waar je zelf zin in hebt.
Dees · 4 oktober 2007 op 14:54
Ja, schrijf waar je zelf zin in hebt. Alleen nu omzeil je de opdracht en doe je er nog halfzacht ludiek toch iets mee. Dus tsja. Vlees, vis, vlis vees?
Ook de lieve reactie van je liefie, is natuurlijk heel lief, maar maakt het geheel wel wat wee. Beetje gemiste kans, vind ik…
DreamOn · 4 oktober 2007 op 15:03
Mijn “echte” invulling van de opdracht volgt nog. Daar ben ik druk mee bezig. Moeilijk, maar wel een uitdaging.
Al sta ik inhoudelijk achter elk woord van deze column, het was eigenlijk bedoeld als plagerijtje voor de opdrachtgevers.
Ik heb juist alle cliché’s expres gebruikt en de platgetreden paadjes geprobeerd te bewandelen.
Normaal gesproken zou ik NOOIT zo’n column insturen. Maar voor deze gelegenheid wilde ik een uitzondering maken.
Expres lekker klef dus! 😀
Troy · 4 oktober 2007 op 16:33
Je titel vind ik erg leuk gevonden. Ook kan ik er de humor wel van inzien dat je het thema met deze column flink op de hak neemt.
Aan de andere kant ben ik het wel eens met Mosje wat betreft zijn relaas over liefdescolumns en de daarbij behorende cliché’s.
Zelf bevind ik me in een zelfde positie als jij, Do. Dat is geweldig en fijn, maar ik haal het niet in mijn hoofd om daar een column aan te wijden. Voor anderen is het namelijk totaal niet interessant om te lezen hoe ik met mijn hoofd in de wolken zit en het leven door een reusachtige roze bril bekijk (bij wijze van spreken). Ik denk, nee ik weet dat ik daar lezers eerder mee op hun zenuwen zou werken. Liefde is een gevoelig onderwerp en er zitten talloze mensen zonder. Wanneer je daarmee rekening houdt is het net zoiets als een column schrijven over hoe heerlijk drugs zijn en deze te laten lezen aan iemand die net aan het afkicken is. Ik denk dat dit soort columns ook mede daarom vaak geirriteerde reacties oproepen. Plus dat verliefde mensen, zoals jij ook beschrijft, vaak totaal in hun eigen wereld opgaan. Blijf dan lekker in dat zelfgecreerde utopia en laat anderen erbuiten. Het boeit mensen niet. Vooral een beginnende verliefdheid is misschien wel het oppervlakkigste gevoel dat er bestaat.
Wat mij nu echt een boeiende opdracht lijkt is een column over liefde te schrijven zonder het woord ook maar één keer te noemen en alle cliché’s te vermijden. Ik ben pro-liefde, maar het moet wel origineel zijn 😉
pepe · 4 oktober 2007 op 19:20
Ook al is het geen anti-liefde en staat hij vol cliches, is hij best te lezen.
Ik ben blij voor jullie dat jullie samen gelukkig zijn.
Leuke titel.
Ik ben benieuwd naar je anti-liefde column
arta · 4 oktober 2007 op 21:05
Niks mis met liefdescolumns, hoor(als het er niet teveel zijn en origineel) en met jouw uitleg moest ik er erg om lachen!
Geniet van je geluk!
🙂
Li · 4 oktober 2007 op 22:02
[quote]Ik ben blij voor jullie dat jullie samen gelukkig zijn.[/quote]
En daar sluit ik me helemaal bij aan.
Li
pally · 4 oktober 2007 op 22:24
Ach Do , wat kan mij heel even dat thema schelen en de vette cliché uitwerking van je anti-anti column. Ik ben hardstikke blij voor je!
groet van Pally
Siebe · 5 oktober 2007 op 08:00
Als ik eerst even in zijn algemeenheid mag blijven: een schrijfopdracht is hartstikke leuk. Het is niet zozeer de opdracht die er toe doet, maar juist wat de schrijver er mee doet dat het zo leuk maakt. En daar is iedereen gewoon helemaal vrij in. Een ieder staat het zelfs vrij om niet mee te doen. De resultaten zijn in ieder geval tot dusver, wat ik er van gelezen heb tenminste, zeer verrassend te noemen, deze column incluis. Omdat het juist een ieder vrij staat ermee te doen wat hij/zij belieft, of niet. Men moet inderdaad gewoon schrijven wat men zelf wil.
Als je zegt dat je juist wel vanuit de opdracht hebt willen schrijven dan weet ik niet of het resultaat wel zo geslaagd is. Niet qua schrijven of zo, gewoon feitelijk zeg maar. Maar goed, wat maakt jou dat uit als je ’s ochtends wakker wordt en er iemand ‘Goodmorning sunshine’ tegen je zegt? Niets toch zeker?
Gr.
S
KawaSutra · 5 oktober 2007 op 20:30
Van mij had die nog wel wat kleffer gemogen hoor DO. Alleen met een échte over-the-top zwijmelcolumn kun je Mosje uit zijn evenwicht brengen. Vooral als hij toevallig net zijn ene achterpoot opgetild heeft om zijn territorium af te bakenen. 😀
Prlwytskovsky · 6 oktober 2007 op 01:27
Beste brave lieve Do, schrijfopdrachten zijn helemaal niet moeilijk, in tegendeel. In feite heb je ze al in je hoofd zitten maar het wachten is op dat het kwartje valt.
Doe de groetjes aan die uuuhhh, hoe heet’ie ook alweer? 😉
DreamOn · 6 oktober 2007 op 22:14
Bedankt voor alle lieve en anti-lieve reacties!
Inmiddels heb ik de ‘echte’ anti-liefde column ingestuurd.
En nu aan de slag met de opdracht van medeklinkerovski, de thema-column…
Liefs DO.