Welkom in de IT-revolutie

De Wet van Moore is alombekend in de IT. In de jaren ’60 van de vorige eeuw voorspelde Moore dat het aantal transistoren per chip dat economisch haalbaar is elke 18 maanden verdubbelt. Dit vertaalt zich in exponentieel groeiende werkgeheugencapaciteit, hardeschijfcapaciteit, USB-stick-capaciteit, resolutie van LCD-beeldschermen en digitale foto-camera’s, en het meest in het oog lopende gevolg over de afgelopen 5 decennia was de processorsnelheid die getrouw de Wet van Moore volgde. De rek is nu uit de processorsnelheid, en omdat bloed kruipt waar het niet gaan kan staan we aan de vooravond van een ware IT-revolutie.

Crisis, Schmisis!

Je hoeft maar een krant te openen, of een televisie aan te zetten, en de crisis wordt je aan alle kanten om de oren gesmeten. Ontslagen hier, faillissementen daar, loonmatiging zus, executieverkoop zo… De grote boze crisis heeft ons allemaal in zijn vuile klauwen. Maar als ik dat weegeklaag alom zo zie dan schud ik teleurgesteld mijn hoofd.

Spreekt er hier iemand Esperanto?

Iedereen die een vreemde taal heeft geleerd weet dat dat wat het meeste tijd kost niet het leren van de regels is, maar van alle uitzonderingen op die regels. Uitzonderingen in grammatica, schrift, uitspraak, woordbetekenis, het duurt vele jaren voordat het allemaal een beetje op zijn plaats begint te komen. Ook het taalonderwijs op middelbare scholen is verre van perfect. Als ik mijn rapportcijfers van toen bekijk lijkt het duidelijk dat ik geen talenknobbel heb. De werkelijkheid is echter anders, want ik spreek nu vloeiend Frans en Engels, en niet vloeiend maar wel heel goed Duits en … Esperanto.

’s Zondags gaat hij naar de kerk

Het is zondag. De wekker gaat en ik ben meteen klaarwakker. Het is negen uur. Vandaag een late dienst dus lekker uitslapen. Vrouwlief draait zich nog een keertje om, ze doet er altijd even over om wakker te worden. Ik spring onder de douche en neurie alvast het openingslied voor vandaag.