Beryl

Kalverliefde

Vanavond is het feest. De uitvoeringen waren een succes en we hebben de derde plaats behaald in het regionale theaterfestival. Nét niet genoeg om door te kunnen stromen naar de landelijke finale, maar als amateur scholiergezelschap evengoed een resultaat om trots op te zijn. Iedereen verkeert dan ook in een uitgelaten stemming. Van toneelknechten tot decorbouwers, van figuranten tot hoofdrolspelers. Zelfs de regisseur staat iets te doen dat op dansen lijkt alsof ‘morgen’ en ‘reputatie’een onbekend verschijnsel voor hem zijn.

Door Beryl, geleden

Nieuwe pumps, kapotte panty

[b]S[/b]trak in mantelpak en de make-up, met een vermoeide, maar voldane uitdrukking op het gezicht, stapt ze de auto uit. Ze heeft een belangrijke dag gehad, maar alles is precies verlopen zoals gepland. Ze kan tevreden zijn. Met een wat zwaardere tred dan normaal wegens de knellende nieuwe pumps, loopt ze de parkeergarage door op weg naar de lift, die haar naar haar appartement moet voeren. Ze kijkt uit naar het moment dat ze haar veel te dure schoeisel uit kan schoppen en met een goed glas wijn achterover kan leunen in haar riante bad, met de heerlijke muziek van ‘A Balladeer’ op de achtergrond.

Door Beryl, geleden

Donker

[b]V[/b]erdwaasd staat ze al enkele minuten in de keuken om zich heen te kijken. “Wat ging ik hier ook alweer doen?”, vraagt ze zich af. Oh ja, ze ging brood ontdooien voor de lunch. Bij het openen van het vriesvak, slaakt ze een verrukt gilletje. “Dus hiér ligt ‘ie!” Al dagen had ze op handen en knieën haar hele huis doorzocht, op zoek naar die prachtige, solide gouden armband.

Door Beryl, geleden

Een dag in augustus

[b]H[/b]oewel de kerk nog nooit zo vol heeft gezeten, is het er oorverdovend stil. Alle banken en stoelen zijn bezet. Er staan mensen tegen elkaar aangedrukt in de gangpaden aan de zijkant van het imposante gebouw. Achter in staat het ook al vol en zelfs buiten staan mensen te wachten, die later waren en zodoende binnen geen plekje meer hebben kunnen bemachtigen. Evengoed is het stil. Doodstil.

Door Beryl, geleden

Utopia

[b]Alweer[/b] 14 jaar geleden. Voor het eerst zonder ouders op vakantie. Wat een vrijheid! Met alleen maar jongeren ergens in Nederland op een camping alles doen wat God verboden heeft (niet dat God en ik zo close zijn, maar da’s een heel ander verhaal). Tentjes hutje aan mutje opgesteld en omdat je praktisch bij elkaar inwoonde, had je instant vriendjes en vriendinnetjes en deed je alles samen. Van ontbijt tot nachtelijke zuipfestijnen aan toe. Jammer alleen, dat één van die gezellige avonden verstrekkende gevolgen heeft gehad.

Door Beryl, geleden