Menselijk lijden is geen traditie

Een tijdje geleden werd er een campagne gelanceerd om in India het grote aantal meisjesabortussen te verminderen. Deze campagne was aanleiding voor een discussie. Het westen staat vaak met het opgeheven vingertje klaar om praktijken in andere delen van de wereld af te schaffen. Waar bemoeien wij ons eigenlijk mee? Zijn we zo arrogant om westerse normen op te dringen of moeten wij opkomen voor mensen die dat zelf niet kunnen?

Dat ze financieel analist of zorgbemiddelaar willen worden als ze later groot zijn

Er zijn vele redenen om een studie te volgen. Je hebt een specifiek papiertje nodig omdat je bijvoorbeeld huisarts wilt worden of rechter. Je wilt je ontwikkelen omdat een bepaald onderwerp je zo boeit, dus je gaat je tijdens je studie biologie specialiseren in het liefdesleven van de gele kikker. Je kunt ook interesse hebben in alles met cijfertjes, terwijl het daarbij niet zo belangrijk voor je is of je ze wiskundig, economisch of fiscaal benadert.

De diepvriesafdeling waar twintig smaken Ristorante-pizza’s liggen geëtaleerd

Heb ik al eens verteld dat ik geobsedeerd ben door eten? De hele dag denk ik eraan, om de dag af te sluiten met de zoete beloning van ’t proeven. Geen groter genot kan ik me voorstellen. Als ik zou moeten kiezen tussen eten en seks, dan wist ik ’t wel. Ik kan de hele dag door snoepen en snaaien, dromen over chocoladekoekjes, borrelnootjes en paprikachips, fantaseren over couscoussalade met fetakaas, denken aan de lasagne die ik ga maken, genieten van het in elkaar brouwen van een Thaise curry, een cake bakken en de beslagkom aflikken, overal mag je me ’s nachts voor wakker maken.

Met het richtingsgevoel van een bezopen goudvis

Er zijn van die mensen die na één keer rondlopen overal de weg weten, licht of donker, zomer of sneeuwstorm. Ze hebben drie jaar geleden ergens een leuk kasteeltje in de Ardennen gezien en leiden je er vervolgens feilloos naartoe. Het zijn net tom toms op pootjes. Bij mij gaat dat anders. Ik volg best wel de kaart enzo, maar op één of andere manier zijn er toch altijd straatjes die niet op de kaart staan. Stations raken kwijt, straten worden zomaar verplaatst, en restaurants waar ik met de bus iedere dag langsrijd, blijken ineens van de aardbodem verdwenen wanneer we er eens willen gaan eten. Ik begrijp er niks van, wat kan er nu misgaan aan de derde straat links?