Uitdaging

Nu de spreekwoordelijke loodjes als lijm aan mijn lichaam kleven, vertraag ik mijn pas onvrijwillig en merk ik dat het moeilijker wordt om vooruit te kijken. Mijn toekomst ligt daar nog steeds, maar soms twijfel ik of mijn keuzes de juiste zijn geweest en kijk ik terug op de lange weg die dat heeft opgeleverd. Ik weet dat ik de juiste beslissing heb genomen mijn toekomst zeker te stellen door de aanval te kiezen, maar vraag me weleens af of ik de lat voor mezelf niet te hoog heb gelegd.

Exacte vakken

Ik ben er nooit erg goed in geweest, de exacte vakken. Het berekenen van coördinaten met cijfertjes is mij te droog en gaat mijn voorstellingsvermogen te boven. Mijn brein heeft behoefte aan uitleg en beeldvorming. Pas dan zie ik een probleem onder ogen en kan ik aan de slag met de oplossing. Wiskunde is nooit mijn ding geweest, maar natuurkunde daarentegen, zag ik wel zitten. Natuurkunde is tastbaar. Natuurkunde is het berekenen van logische uitkomsten, actie, reactie en gevolg.

Verhuisbericht

Deze week kreeg ik een schokkende mededeling. Na alle behandelingen, de operaties die niet meer op twee handen te tellen zijn, een enorme hoeveelheid aan onderzoeken en ruim zes jaren van controles, ziet het ernaar uit dat ik op zoek moet naar een andere thuisbasis.

Bellenblazen

Een diepe zucht en dan zachtjes blazen. Heel veel kleine belletjes of juist één hele grote. Als kind vond ik het al prachtig om te doen of om naar te kijken. Zeepbellen, die door de wind voortgedreven sierlijk weg zweefden naar een onbekende plek of uiteenspatten op een tak van de boom.

Met bloed, zweet en tranen

Niet iedereen kan zich moeiteloos inleven in de situatie van anderen. Dat hoeft natuurlijk geen probleem te zijn en het is geen algemeen goed. Maar heel af en toe staat de belevingswereld van anderen zo buiten de realiteit, dat ze zichzelf overtreffen en verzuipen in een wereld die alleen draait om het eigen gewin.