Al die stoere binken met kapsones van hier tot sint-tokio krijgen hem er niet in. Ik zweer het je. Deze vent dus ook. Als een robotje volgt hij mijn armgebaren op, dat zie je niet vaak. Meestal presteren ze het juist het tegenovergestelde te doen.
Zomaar ergens in de stad vonden onze ogen elkaar en beten zich als pitbulls in elkaar vast. Wilde fantasieën namen bezit van mijn geest en ook van de hare, ik voelde het via een onzichtbare magische verbinding. Ze keek mij uitdagend aan. Ik keek uitnodigend terug en genoot van de tintelende energie die haar ogen uitstraalden. ‘Een wasstraatje pakken dan maar?’ vroeg ik zonder het oogcontact te verbreken. Ze hoefde geen antwoord te geven. Begeerte straalde uit haar ogen.
Communiceren houdt meer in dan een stem horen en een stukje stof zien bewegen in het ritme van ademtocht. Moet dat de juffrouw van mijn dochtertje worden? Een masker waarop niet is af te lezen of juffrouw lacht, boos is, verdrietig kijkt?
Vervolg op [url=http://www.examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=38]Diepzeeduiken met ColumnX[/url]
De eerste auto die arriveert dwing ik met wilde marshaller-armgebaren die menig vliegtuig jankend Schiphol heeft doen verlaten gierend tot stoppen. 😡
