,,Ik haat zondag”, bijt ik mijn moeder toe terwijl ze een elastiekje om mijn haar draait. Het rubber rukt haren uit mijn hoofd en dat doet pijn. Zij trekt zich er niets van aan. Met haarspelden schuift ze weerbarstige pieken tegen mijn schedel, knoopt als extraatje een truttige strik in mijn paardenstaart, en lacht.
Poele, poele, poele. Als hongerige eenden reageerden wij op de lokroep van de voetbalpoolleider. In plaats van met broodkruimels, lokte hij ons met klinkende euromunten de EK 2008 voetbalpool binnen.
,,Verrassing. Vandaag neem ik jullie mee op excursie!” roept Marjon enthousiast. Marjon, is een kennis van mijn buurvrouw. Ze woont al jaren op Kreta, werkt in de toerisme en kent het eiland op haar duimpje. We stappen bij haar in de auto en rijden de bergen in. Hobbelen over ongelijke keien, griezelen van de scherpe haarspeldbochten en genieten van de indrukwekkende vergezichten.
Bouganvilleplanten in prachtige roze en paarse tinten klimmen tegen de spierwitte gevels omhoog en versieren balkons en balustraden met een waterval aan bloemen. Potten zo groot als badkuipen, gevuld met geraniums, hortensia’s en palmen, verfraaien trottoirs en terrassen. Kretenzers zijn dol op planten en bloemen.
Vier diepzwarte zomertopjes. Gekocht in een damesmodezaak en de laatste in mijn maat. Wat was ik er blij mee! Wás, want ik ben ze alweer kwijt. Ze zijn gejat, achterovergedrukt of gevonden en niet teruggebracht.
