Alles wat ik ooit bezeten heb, alles waar ik voor vocht. Alles is weg alles is gebroken op het moment dat jij het liet vallen. Alles zal anders zijn vanaf het moment dat je besloot los te laten. Niets meer om te verliezen, niks meer om voor de vechten.
Mijn vader zei altijd tegen me dat ik mijn dromen moest laten varen. Dat ik niet vast moest houden aan dingen die ik midden in de nacht in een fantasiewereld zag. Dingen waar hij niet in geloofde. Hij geloofde namelijk alleen in nachtmerries. Nooit in dromen.
Hij zag dan ook het nut van een droom nooit in.
Ik deed mijn best. Ik heb meer dan mijn best gedaan. Ik heb alles gedaan wat ik kon. Alles gegeven wat ik had. Alles gegeven wat ik kon missen en zelfs meer.
Ik heb je beloofd dat als het nodig was ik voor je zou willen sterven. Ik zou kogels voor je vangen, tussen een gevecht springen en alles doen wat ik maar zou kunnen om je te redden. En dat meende ik. Ik heb het echt gemeend toen ik dat tegen je zei. Ik had het echt voor je willen doen.
Het is altijd vreselijk als je weet dat er zoveel te zeggen is maar wanneer je niks op papier kunt krijgen. Sterker nog je kan niets uitbrengen, at all!
Mijn eerste schooldag was zoals ik het verwachtte.
Niet echt leuk…
Overal lopen de nieuwe brugklassers die met de bus mee moeten om op schoolreisje te gaan. Maar die voordat ze in de bus stappen moeten ze echt nog even een rondje door de gang rennen met hun te grote tassen die geen moment van hun zijde wijken. Ze worden op hun gedrag aangesproken door de ex-brugklassers.
