Diversen
Vakantievenijn
“Heerlijk hè,” zegt ze, “nog even en onze kids hebben bijna drie maanden vakantie.” Ze staat naast me en zo op het oog is er niets aan de hand. Ze draagt gewone kleren, geen groen katoenen hemd. Geen sporen van een ingebouwde chip, een enkelband of witte ragfijne deeltjes in en rond haar neus. Ik zoek in haar ogen een sprankje humor, een glittertje cynisme, een vonkje hysterie, wanhoop.
Ik vind het niet.