Morgen is het zover. Surpriseavond op mijn werk.
Al 3 weken kijken we er naar uit. Tenminste, sommigen van ons vinden het erg spannend. Want wie zou wie hebben en heeft iedereen zijn best gedaan? Ik niet. Ben niet creatief en denk dat ik morgen door de mand val. Want mijn surprise is lelijk.
De weg naar volwassenheid duurt best lang.
Als kind riep ik vaak, na onenigheid met m’n ouders, ‘Ik kan niet wachten tot ik alleen woon’. ‘Die stomme, suffe regels hier ben ik helemaal beu’ of ‘Ik wilde dat ik al volwassen was’. Het standaard antwoord van mama was dan: ‘Wacht jij maar af meisje, daar kom je nog op terug’.
Illegale houseparty in een kraakpand. Gevolg: brand. Gisterochtend in Amsterdam.
Ik stond erbij en keek ernaar.
Waar denk je aan als ik zeg: Magenta en grijs, sponsor van een bekende wielrenploeg, de concurrent van die 2 andere giganten, de opvolger van een blauwe mannen-naam?
Ik noem verder geen namen.
