Gein & Ongein
Confessions of a chocoholic
Mensen, ik vrees het ergste:
Ik moet bijeenkomsten gaan volgen van de CA.
Helaas, kuch, bestaat deze niet…
Maar áls er een Chocoholics Anonymous was, moest ik er zeker heen…
Mensen, ik vrees het ergste:
Ik moet bijeenkomsten gaan volgen van de CA.
Helaas, kuch, bestaat deze niet…
Maar áls er een Chocoholics Anonymous was, moest ik er zeker heen…
Jij
Jij, mooie jongen
Ik wil met je daten, uit eten, jij
Met je machtige ogen, die het allemaal wel weten
En je kudde vrienden, zij die worden aangetrokken door jouw warme blik
Jou wil ik.
Ik wil je als een chocoladepompoentje van de V&D
Oh Jij
Kom eens met me mee, maar nee
Heyo
Ik vind je een beetje gek
Natuurlijk, ik vind iedereen gek, ik ben gek, en ik ben heel wat geks gewend
Maar jij bent gek op een manier dat ik er even niet uitkom
Gekkerd
Wat doe je nou?
Ik heb een moeder.
Dat zit mij nogal dwars.
Dat zit mij heel, heel hartstikke in de weg. Dat moedertje.
Uit de weg moet ze, want ik ben een puber, en zij – ze komt me mijn neus uit.
Ik droom niet meer. Niet dat dit iemand wat uit maakt, maar het zit mij toch behoorlijk dwars.
Elke dag (ja, beetje overdreven) hoor ik wel iemand vertellen over zijn of haar droom. Beetje raar, maar mensen doen het vaak, vertellen wat ze gedroomd hebben. Volgens mij deed ik dat ook wel eens – als het een leuke of lachwekkende droom was dan. Want dat is zo leuk aan dromen, ze zijn zeer onlogisch.