Harmonie

Het is midden augustus. De zoveelste dag op een rij waarin droom en werkelijkheid me als een blinde dwaas in hun greep weten te houden. Sommige dagen kenmerken zich door een zo volmaakte stilte. Soms lijkt het zelfs bijna alsof er buitenom die stilte niets anders bestaat. Donkere wolken weerspiegelen op het zacht kabbelende water, en mijn lelijke vijand melancholie doet een voorzichtige poging om mij daarin onder te dompelen. Vergeefs. Niet denken, besluit ik in verweer. Niet denken, maar dit moment volledig tot het mijne maken.

Beste Spin,

[i]Dagen achtereen heb je naast mij gelegen
en het uitzicht van mijn raam was plots onwezenlijk mooi
De betonnen flatgebouwen
En de mensen, zo grijs
Ze werden kleurrijk
als vrouwen
in de nachtclubs van Parijs

Gloomy Sunday

Een tijd geleden stuitte ik op een cover van het nummer Gloomy Sunday, een van de meest gecoverde nummers aller tijden, en dit keer was het de band The Associates die in 1982 een wonderbaarlijk goede poging hadden gedaan om het nummer in een meer elektronische synthi-pop vorm te gieten. Zowel oudere als jongere artiesten hebben het lied ooit gecoverd. Enkelen hiervan zijn Billy Holliday (met waarschijnlijk één van de bekendste versies van het nummer)en Mel Thorme, maar zelfs hedendaagse artiesten als Bjork en Sinead ‘O Connor hebben zich ooit gewaagd aan het zingen van de beroerende melodie van het nummer.

Stella

De muziek van de maan huilde om me heen en het enige wat ik kon doen was luisteren, luisteren zonder ook maar een vinger te bewegen. Ze was dood, en met haar sterven was er ook een deel van mij opgelost. Zij, degene die me altijd opving. De enige persoon die ik, zelfs wanneer iedereen om mij heen in een diepe slaap verkeerde, wakker kon maken. Al was het alleen maar om te horen dat zij me begreep en dat alles heus weer goed zou komen.