TMI

Het valt niet meer te ontkennen: we leven in het informatietijdperk. Uit alle hoeken en gaten komt informatie op ons af. In alle soorten en maten. Met grote golven tegelijk. Of we willen of niet.

Verbeter de wereld…

‘Hirsi Ali wil ideologische screening moslims bij sollicitatie’. Mijn ogen lezen de woorden, maar mijn brein wil ze niet registreren. Harde schijf vol, Suus? Nee hoor: gewoon niet bestand tegen zoveel DOMHEID. Ayaan zegt eigenlijk het volgende. Als je als moslim kunt bewijzen dat je geen extremist bent, dan krijg je eerder een baan. Nu is het namelijk zo dat iedere moslim wordt gezien als een potentiële terrorist, waardoor werkgevers minder snel geneigd zijn om ze aan te nemen.

The smell of fear

Over het algemeen vind ik mijzelf vrij relaxt. Ik wind me niet snel op over wat anderen doen of laten en ik geloof in ‘leven en laten leven’. Maar er zijn dingen die zelfs mij te ver gaan. Zo heb ik problemen met misdaad in het algemeen, het koningshuis en Ajax. Maar mijn meest actuele probleem – wij schrijven juli 2004 – is het fenomeen ‘stinkende mensen’.

Waar een wil is…

Ik heb ze al een tijdje niet onder ogen gehad, maar ik zal nooit vergeten welke kritiek er steevast in mijn basisschoolrapporten stond: Susan is wel wat dominant. Die onderwijzers hadden mij prima door, ik kan niet anders zeggen. Helaas heeft het woord ‘dominant’ wel een wat negatieve lading. Ik zeg liever dat ik gewoon heel goed wist wat ik wilde. De baas spelen, dus. Maar om dat nou dominant te noemen… Inderdaad, ik kan ook niet zo goed tegen kritiek.

Verba volant, scripta manent*

‘Je moet een column schrijven, Suus.’ Ik heb het de afgelopen dagen meerdere malen gehoord, van vrienden, kennissen en zelfs van wildvreemden. Ik ben echter van mening, dat je dan wel wat moet hebben om over te schrijven! Kijk naar de grote columnisten: ze hebben allemaal een spannend beroep, een interessant leven en/of een uitgesproken mening.