Welkom in huwelijksland. Wij zijn zeer verheugd dat u voor ons planningsbureau heeft gekozen. We hebben hier bruiloften in de aanbieding in alle soorten en maten. Heeft u al nagedacht over de grootste dag in uw leven? Kom binnen! Wij bieden u ons advies en deskundigheid.
Geen zin in. En ik vind het stom, het liefst doe ik niks vandaag. Vroeger wist mijn moeder altijd weer de dooddoener te melden: als je geen zin hebt, maak je het maar. Ze heeft nooit het recept gegeven.
Elke dag hoop ik dat het mij gebeurt. Een geluk of buitenkans zo uitzonderlijk dat het bijna niet waar kan zijn. Ik kan een glimlach niet onderdrukken bij het lezen van het artikel: ‘op de vlucht met miljoenen’.
In mijn kindertijd had ik de veiligheid van kabouters en elfjes. Die gaven mij altijd iets te doen. Al spelend verdween ik en waren andere kinderen niet nodig. Op dagen zonder vriendjes of vriendinnetjes was er geen paniek maar rust.
Daar zit ie, op mijn voorhoofd. Laten we hem Paco dopen. Echt heel groot en hij moet nu weg, acuut. Hij had zich niet aangekondigd maar werd steeds groter. Zoals altijd op een opvallende plek op een totaal verkeerd moment. Maar eenmaal aanwezig schreeuwt hij om aandacht en kan ik er geen seconde van af blijven. Spiegeltje erbij, voelen en kijken of Paco zich laat uitknijpen. Altijd te vroeg proberen, wanneer het nog niet kan zodat het erger wordt, roder en groter. In eerste instantie nog hardhandig met als gevolg een grotere plek die niet om aan te zien is.
De eerste oplossing ligt bij de tandpasta, dat schijnt hem uit te drogen. De volgende ochtend kom ik erachter dat Paco zich niet laat bestrijden met tandpasta met korreltjes erin. Had ik van te voren niet ingecalculeerd, het is te vergelijken met zout in een wond strooien. Paco heeft nu catastrofale vormen aangenomen. Hij is in alle glorie aanwezig en mijn hoofdhuid staat inmiddels zo strak dat ik er hoofdpijn van heb gekregen.
