Liefde
Oh! Wat een zachtheid
Oh! Wat ben je zacht
Als ik je zie, zie ik niet meteen hoe bijzonder je bent. Ik kijk naar je, maar er gebeurt niets. Pas als ik je per ongeluk aanraak, golven er sensaties door mijn lichaam.
Oh! Wat ben je zacht
Als ik je zie, zie ik niet meteen hoe bijzonder je bent. Ik kijk naar je, maar er gebeurt niets. Pas als ik je per ongeluk aanraak, golven er sensaties door mijn lichaam.
Ik ben zojuist moeder geworden van een 200 jarig kind. Een vet, zwaar en gerimpeld kind. Mooi is ze niet, klein ook niet, maar wel lief.
De SP heeft de plank raak geslagen! Het spotje van een naakte zeventigjarige vrouw die zich op tv uitkleedt, laat de enige en naakte waarheid zien.
Er is geen andere sector in Nederland, die zo schandalig door opeenvolgende regeringen is uitgekleed als de gezondheidszorg. En het gebeurt telkens en telkens weer. De gezondheidszorg als melkkoe. Het is een oninteressante sector waar geen cent te verdienen valt, ergo, economisch niet interessant is. Erger nog; er moet geld bij. Dus, uitkleden die boel. Nu laat een zeventigjarige vrouw haar rimpelknietjes en haar oude, rimpelige lijf zien. Erg? Nee, het is wellicht de enige manier de waarheid aan de kaak te stellen en nog schoon aan de haak ook.
Dagelijks schrijdt de aftakeling voort. Wanneer het duidelijk begon te worden dat dit goddelijke huis waarin ik woon, sporen van aftakeling begon te vertonen weet ik niet meer. Wel weet ik dat ik jaren geleden in een oud huis naar verroeste verwarmingsbuizen zat te staren en daar de link kon leggen met mijn eigen aan verval onderhevige en stramme lijf. Wat begon met een enkel klein roestplekje dat nog gemakkelijk verbloemd, weggepoetst of genegeerd kon worden, is langzamerhand en bijna ongemerkt voortgeschreden tot meerdere grote plekken. Ze hebben zich stiekem en ongemerkt uitgebreid.
Leven, het leven is soms als een rottende vis; het stinkt. Op die momenten verdwijnt de stank van rotting niet uit mijn omgeving. Bovendien heb ik de eigenschap om mij lang in de ellende, in dit geval de rotte vis, te blijven rondwentelen. Alsof ik in die smerigheid ontdekken kan waar die smerige lucht toch vandaan komt en haar zodoende kan oplossen.