“Hè Robert!”
“Ha die Champ, hoe-is-ie?”
“Goed hoor! Met jou ook alles oké?”
“Ja, prima meisje, met slechte mensen gaat het altijd goed, dat weet je toch?”
“Hé Robert, nou ik je toch spreek… Ik was afgelopen week in Hilversum en hoorde daar ineens jouw naam vallen.Ik wist niet wat ik hoorde! De stoere Jensen is een homo! Niet dat het mij iets uitmaakt hoor…. Maar waarom kom je er niet gewoon voor uit? Je hebt toch altijd zo’n grote mond?”
Kijkt U ook wel eens naar het programma ‘Beter in bed?’ En zit U dan misschien ook, net zoals ik, met hoogrode koontjes en kromme tenen als gevolg van plaatsvervangende schaamte? Toch lukt het me niet om door te zappen naar een andere zender. Ook al vind ik het programma nog zo gênant, ik zit aan de beeldbuis gekluisterd. Want érg fout, kan soms zó lekker zijn! De voyeur in mij komt naar boven en wil maar al te graag zien hoe anderen er een potje van maken. Geen beter vermaak dan leedvermaak, toch? Genadeloos komen de bedblunders, de vroegtijdige ejaculaties, en de als Lassie-likkende-mannen aan bod.
Ik herken hem aan duizend dingen, maar vooral aan zijn manier van lopen. Hij ziet er nog steeds goed uit, erg goed zelfs. Ook heeft hij nog steeds dat tikje arrogante, zelfverzekerde, dat hem voor veel vrouwen onweerstaanbaar maakt. Hij kan het goed hebben. Het was ook niet zomaar dat ik voor zijn charmes viel.
Het is broeierig warm. Wat zeg ik: het is heet! Zeker in een auto zonder airco, zoals de mijne, is het nauwelijks te harden! Ik sta stil in een mini file in de binnenstad, en snak naar een zuchtje wind. wat maar niet komt. Dus rest mij niets anders, dan me neer te leggen bij mijn situatie en die te accepteren zoals die is. Ik probeer wat afleiding te vinden en kijk eens om mij heen. Bouwvakkers rechts van mij, een grijs gebouw links van mij. Ik kijk dus liever naar rechts.
