Het grote schuldig voelen

U kunt dit product eten zonder dat u zich schuldig hoeft te voelen. Zomaar een zin uit een willekeurige reclame die tegenwoordig onze beeldbuis teisteren. Maar waarom zou ik me schuldig moeten voelen aan één van de basisbehoefte van de mens, namelijk eten en drinken. Het is toch te gek voor woorden dat het zo ver gekomen is dat hele U kunt dit product eten zonder dat u zich schuldig hoeft te voelen. Zomaar een zin uit een volksstammen geen hap meer door te keel durven krijgen, omdat dit maatschappij onverantwoordelijk zou zijn. Ik hou van een lekker zwaar Belgisch biertje met een portie gebakken mosselen, maakt mij dit nu een crimineel?

Sightseeing met de dood 2

Gestaag volgen mijn schoenen de ingesleten tred der voetstappen, voortgegaan door het monotone geschuifel der massa. Er zit iets herkenbaars en tevens onheilspellend in dit geluid, of de geschiedenis heeft stilgestaan om dit geluid voor generaties te bewaren. Zo moeten ook de kampbewoners zich dag na dag bewogen hebben over deze ingesleten traptreden, waar de slijtage niet door het gewicht der personen maar door de massaliteit werd veroorzaakt. Hoe vaak zijn zij niet ook niet door deze deuren gelopen, om daar dezelfde omgeving in een heel andere wereld tegemoet te treden. De reflectie van de gebouwen straalt nu een ordelijkheid uit, die in schril contrast staat met lang vervlogen dagen.

Niets

Niets, totale leegte is wat momenteel mijn geest vult. Het leven kabbelt voort met de gestaagheid van een bergbeekje in de late zomer. De dingen gaan zoals ze gaan en komen zoals ze komen, en ik heb er vreemd genoeg momenteel vrede mee. Normaal ben ik een persoon die altijd op het randje leeft van alle scala’s aan emoties die een mens kan ervaren en beleven. Het is vaak zwart /wit maar ingekleurd met alle nuances die zich daartussen bevinden.

Mijn meesterstuk

Wat maakt een stuk, in de ogen van de schrijver, een waarlijk goed stuk?
Wanneer beginnen de aanwezige verwachtingen, ook daadwerkelijk aan de vooraf verwachte “grootsheid” te voldoen. Ik denk dat een ieder die ooit een column of verhaal geschreven heeft, vooraf een bepaald beeld creëert van hoe dit uiteindelijk gelezen wordt.
Gedachten of ideeën, ontstaan in schrijvers brein, kunnen eenmaal op papier en ontdaan van de zweem van magie, ontaarden in nietszeggende woorden zonder samenhang.