Bodybuilding ’s maandags, woensdag voetballen, tussendoor lopen en vrijdag tennissen.
Ik hoor met één oor Brossirs kinderlijk enthousiasme aan. Zie het al hélemaal voor me: Kom je me ophalen van school? Nee, euh, ik moet nog een beetje, euh, bodybuilden, sgatt.
Bijnamen… In onze school marcheert Hitler (een vrouw, die altijd nors voor zich uit staart), vliegt Finch op (“Zeg me eens, waarom vinden jullie mij nu een klootzak? Ben ik dan stront, misschien?”, waarna iedereen abrupt wakker schrikt van zijn gegooi met schoolboeken), catwalkt Tommy-boy (draagt elke dag Hilfiger), brult Gorillie (bezeten van apen en gorilla’s) en sprint Adam (LO-leerkracht met vooruitstekende adamsappel).
De bordeauxkleurige gordijnen moeten dicht. Punt. Het vroege avondlicht mag niet zien hoe mijn lichaam spartelt onder zijn bewind. Zijn handen harken de jaloezieën bij elkaar. Mooie, grote, stevige mannenhanden. Hoe vaak droom ik ’s nachts zijn hand niet op mijn schouder; ik ben de tel kwijtgeraakt.
Einde van de vakantie betekent ook meestal het einde van de pret, weet ik uit ervaring. You always work, work, work, krijg ik dan verwijtend te horen. Alsof ik er wat aan kan doen, dat leraren de eerste week na onze twee weekjes vrijaf al druk sb’s plannen en ons opzadelen met tergende taken.
Ik zei dat ik over hem schreef. In columns. Of toch iets dat er een beetje op moest lijken.
Leuk, reageerde hij enthousiast, en wat schrijf je dan zoal?
