Promiscuous boys

Einde van de vakantie betekent ook meestal het einde van de pret, weet ik uit ervaring. You always work, work, work, krijg ik dan verwijtend te horen. Alsof ik er wat aan kan doen, dat leraren de eerste week na onze twee weekjes vrijaf al druk sb’s plannen en ons opzadelen met tergende taken. Maar zoals altijd komen Brossir en ik elkaar ergens in het midden wel tegen: elk een klein beetje toegeven. Brossir, omdat hij zijn Brusselse woensdagnamiddag moet inruilen voor een middagje relatie op peil houden, ik, omdat ik elke dinsdag en donderdag na schooltijd een uurtje gezellig ‘Brossiren’ plan. Huiswerk maken, heet dat dan.

Vandaag heb ik mijn cursus EHBO meegebracht. Brossir kruipt met gespeelde tegenstribbeling in een slachtofferrol en laat zich gewillig in stabiele zijlig rollen. Ook met de basisregels bij een levensbedreigende situatie heeft hij geen probleem. Tot we aan de basisreanimatie voor de leek belanden: controle van het bewustzijn levert een ingehouden glimlach op, tijdens stap drie –roep hulp- komt fotomodellenvriendje Nazar de rust verstoren, het openen van de luchtweg kietelt en waarom doe ik geen echte mond-op-mondbeademing?

Na een hele hoop frustraties, hysterisch gelach en snel vergeten uitleg, klikt Nazar de televisie aan en shaken we even later alle drie lustig op promiscuous girl, waarbij Nazar een duivelse knipoog naar Brossir gooit, met zijn ogen naar mijn kont wijst en uitgelaten “sexy back, yéah!” schreeuwt. Mijn stoere vriendje, die een torso heeft van Albanië naar België en terug, grijpt de kerel speels bij de keel. Een moment zoek ik gejaagd in mijn geheugen naar het EHBO-hoofdstuk over verstikking, tot ik ineens een klap hoor: het geluid van twee handen die keihard tegen elkaar slaan. Give me the five, sexy life.
Ze werpen me een verontschuldigende blik toe, mijn twee dashuri’s. Sexy zijn ze wel.