Er mist een heel klein stukje uit de maan, de nacht dat wij jouw laatste levensplekje op gaan halen. Daar sta jij, daar in dat kleine stukje. Dapper naar degene die je ziet (en toch ook niet) sta jij in dat zwarte stukje druk te zwaaien.
Daar stond ik dan. Tijdelijk verslagen door het leven en mijn ex-baas. Voor de deur van het nog gesloten CWI, waar horden mensen in alle soorten, maten, seksen en zo te zien IQ-cijfertjes om me heen aan Jakobs shaggies lurkten.
De jongerenafdeling van de SGP is bezorgd. Natuurlijk hoort dat ook bij de aard van het beestje; vrolijkschap en streng-gereformeerde doodgraverij gaan nu eenmaal slecht samen.
Het einde van een hoofdstuk. Ofwel een nieuw begin. Born again single, totally done rebounding, ready to rumble and conquer the world once more. Met andere woorden ik vond het hoog tijd om weer eens iets aan mijn verpakking te gaan doen.
