Ikea is stom
De telefoon ging. ‘Jaaa?’ zei ik lichtelijk geïrriteerd, zo op mijn vrije vrijdagochtend.
‘Waar blijf je nou?’ vroeg vriendin J.
‘Waar blijf ik?’ vroeg ik met gefronste wenkbrauwen, ook al ziet degene die aan de telefoon hangt niet dat je ze fronst.
‘Ja dat vraag ik aan je, waar blijf je?’ herhaalde J. haar vraag.
Ik keek op de klok. Shit hee, 11 uur.
‘Ow euh, oeps.’ Zei ik, zoals ik dat wel vaker zei als ik de tijd was vergeten.
‘Oeps, oeps’ herhaalde ik. ‘Oéééééépsss. Ik kom eraan.’