Sport zuigt

Toen ik klein was moest ik op een sport. Iedereen in mijn klas zat op een sport, dus ik moest ook, vond iedereen behalve ikzelf. Ik wist een ding zeker: het mocht zeker geen teamsport zijn, want ik hou niet zo van teamsporten. Eigenlijk hou ik helemaal niet zo van sporten. Ik heb wel wat beters te doen, hou ik mezelf altijd voor. En dat is ook; de ene week werk ik veel, de andere week moet ik mijn dvd’s sorteren, gisteren heb ik weer drie afleveringen van Twin Peaks zitten kijken en vanavond heb ik vrijgemaakt om al mijn cd’s terug in de goede hoesjes te stoppen. Veel belangrijker zaken, dus.

Carnaval

“Dat méén je niet. Dat méén je verdomme echt niet!”
Vorige week kwam ik net de Feestwinkel uitlopen, toen ik Anton weer tegenkwam. In mijn hand een tas vol carnavalsspullen. Drie maanden geleden zag ik hem voor het laatst en net nu moest ik hem tegen het schriele lijf lopen.”

Wonder der natuur?

Het gebeurde ’s nachts. De weeën kwamen met steeds kortere tussenpozen dus het was de hoogste tijd. Er was al drie centimeter ontsluiting en dat betekent puffen geblazen. Vorig week had ik geen flauw idee gehad wat ik in de voorgaande zinnen vertel. Je leert veel in zo’n nacht.

Haar zwarte jurkje

Zij was 16 en ik 17 toen ze mijn vriendinnetje was. Mijn eerste echte, echte vriendinnetje. Alles was nieuw en voor het eerst maakte ik mee wat songwriters, filmmakers, dichters, schilders, mijn ouders en het grootste deel van de wereldbevolking al ooit hadden meegemaakt: Verliefdheid.

Zo kan het ook

Omdat ik als ik in een vreemde stad ben graag de toerist uithang bezoek ik ook overal waar ik kom kerken. Het kan mijn katholieke inslag zijn, of nieuwsgierigheid maar ik ben altijd benieuwd hoe ze er van binnen uit zien. Van de Sagrada Familia in Barcelona tot de Heuvelkerk in Tilburg. Van de St. Paul’s Cathedral in Londen tot de Nieuwe Kerk in Amsterdam. Van de St. Patricks Cathedral in New York tot de Sacre Coeur in Parijs. Laatst bezocht ik tijdens een kort tripje met een vriend de lichtstad.