Het is zover. We hebben het huis van de oude vrouw gerestaureerd. Voor degenen die het niet weten een kleine terugblik in vogelvlucht.
We huren een groot landhuis waaraan een saksische boerderij is gebouwd. In de boerderij woont een oude vrouw waar we een beetje op moeten letten. Eigenaar van het geheel is een oude man, die plotseling komt te overlijden. Erfgenamen hebben geen zin in het huis.
Als een vogeltje met zijn snaveltje in een stroomdraadje prikt waar 230 volt op staat, dan sterft hij met zijn vleugeltjes wijd. Dat wist u niet he. Ik wel, want ik ben de electriciteit aan het vernieuwen en ik kom op zolder drie stuks van deze tafereeltjes tegen.
Wij zoeken altijd een budget dat bij onze levensstijl hoort en dat valt om de drommel niet mee, vooral nu we van guldens naar euro’s zijn overgestapt, want dat is gewoon één op één gegaan.
Ik weet niet hoe u het beleeft, maar ik vind dat het leven ongeveer 2,2 keer zo duur geworden is.
De laatste tijd cruise ik met een Citroen C 5 door het landschap van Drenthe. Tot voor kort met grote tevredenheid, maar daar kwam abrupt een einde aan toen de motor van mijn voiture begon te stotteren. Jawel, ik rijd op gas en toen ik het euvel bij de garage liet controleren werd mij gezegd dat de computer geen storingen aangaf. Ik moest voor dit geval een echte gasboer opzoeken.
Stilletjes zaten wij te kijken. Onze enige zoon was drie minuten geleden het huis definitief uitgegaan. Op kamers wonen in Groningen. Studeren noemen ze dat, geloof ik. Leeg was het nest. In gedachte passeert de tijd nog even aan mijn herinnering. Hoe zou hij zijn jeugd zien als hij later zelf vader is? De zotheid waarmee ik hem opgevoed heb?
