Ik heb de fitness weer opgepakt. Hoorde bij de deal van de verslavingszorg. Begeleide onthouding op eigen benen, zo zou je ambulante detox misschien wel kunnen omschrijven. Al zal ook dat de leek niks zeggen. Ik en m´n lotgenoten zijn trouwens ook allemaal leek, autodidact. Niemand volgde de hoge school voor verslaafde. Amateurs zijn we, amateurs in de ware betekenis van het woord: liefhebbers. Je schijnt er aanleg voor te moeten hebben. Zonder talent kom je niet ver.
Het sprookje is uit. Alcoholvrij sta ik weer met beide benen op dr grond. Ik ben mezelf keihard tegengekomen. Het is een hard gelag, maar ik moet bekennen dat ik de schijn jarenlang heb opgehouden.
Het drietal is makkelijk te vinden. Sinds het invoeren van de avondklok voor de ongewensten onder ons is het rustig op straat. De sergeant opsporing versnelt zijn pas. Zaken met kinderen liggen nog steeds gevoelig.
Ik kijk m´n notities van een jaar geleden nog eens na. Iemand stelde voor om over mijn ervaringen met het al of niet tijdelijk afzweren van de drank te schrijven. Een never ending story, of zoiets.
Het is nu of nooit. Het staat er flinker dan het is. Ik blijf wie ik ben. Bij mij is het altijd straks of nooit. Ik heb wel nu besloten om binnen afzienbare tijd een beslissing te nemen. De keuze staat ook vast. Ik ga of voor wie ik ben of voor wie ik hoop te worden. Hoe het uitpakt, kan ik nog niet zeggen. De toekomst zal het leren.
