Ik staar wat voor me uit. In gepeins verzonken. Zal ik nu wel of niet. Echt lekker waren ze niet die eerste glaasjes sekt. Maar ik wil er nu dan wel weer van genieten. De muziek wat harder dan anders en lekker doorzuipen.
Dat had ik me voorgenomen. Proud Mary van Ike en Tina weer een keer. Of Unchain my heart. Gewoon op lekkere muziek net als in die reclame in m´n eentje een beetje swingen met een passend drankje.
De zucht giert door lijf en leden. De neiging om met iets te smijten, kan ik nog net in toom houden. Zo gaat het nu al dagen. Ik zit me zelf in de weg, ben over mijn toeren, in de ban van de drank, van het alcoholische verlangen. Ik twijfel of ik ooit iets liever wilde. Maar ik durf niet. Ik ben bang dat de alcohol ook niks oplevert en dan, dan ben ik alles kwijt.
Tatjana Simic gaat via de tv op zoek naar de ideale man. Voor haar dan toch. Ik had al eens een oogje op haar dat verder ging dan geile blikken op haar wulpse lichaam. Ik speelde immers met de gedachte om m´n pogingen Bridget te versieren om te zetten in een intense open briefwisseling met de weer beschikbare Tatjana. Ze is alleen wat levenservaring betreft al vele malen meer de mijne dan het jonge stoeipoesje Bridget. Aan de andere kant is ze ook weer niet zo op leeftijd als de wat belegen Patricia die ondanks haar obsessie met een eeuwige jeugd tegen wil en dank wel heel erg gedateerd aandoet.
De PVV staat nogal eens ter discussie. Regelmatig komt de vraag over het al of niet racistische of fascistoide karakter van de beweging aan de orde. Maar daar gaat het niet om. Dat PVV-stemmers racisten zijn, staat buiten kijf. Zijn het neonazi´s of zetten ze een traditie voort, dat is de vraag. Neo suggereert dat het nieuw is, maar het nazisme is nooit weggeweest. De gastarbeiders waar iedereen nu ineens zo romantisch over doet, waren een halve eeuw geleden ook allesbehalve welkom.
Ik sta dicht tegen mama aan. Haar arm beschermt me voor zwarte piet en sinterklaas. De twee kunnen mij nu niet deren. Het is dat ze cadeautjes bij zich hebben anders zou ik het zelfs bij m’n moeder niet uithouden. Wat is de sint streng. Ik schuif nog dichter tegen mama aan.
