Tatjana Simic gaat via de tv op zoek naar de ideale man. Voor haar dan toch. Ik had al eens een oogje op haar dat verder ging dan geile blikken op haar wulpse lichaam. Ik speelde immers met de gedachte om m´n pogingen Bridget te versieren om te zetten in een intense open briefwisseling met de weer beschikbare Tatjana. Ze is alleen wat levenservaring betreft al vele malen meer de mijne dan het jonge stoeipoesje Bridget. Aan de andere kant is ze ook weer niet zo op leeftijd als de wat belegen Patricia die ondanks haar obsessie met een eeuwige jeugd tegen wil en dank wel heel erg gedateerd aandoet. Het is te mooi om waar te zijn. Ik krijg een tweede kans. En wat voor een. Tatjana is zeker net zoveel stoeipoes als Bridget. Gezien haar ervaring is ze er eentje waar de handschoenen bij aan moeten, maar als ze voor je kiest dan is tederheid na onstuimige passie m´n deel. Om over het door mij aan haar geschonken genot voorlopig maar even geen uitspraken te doen.

Ik twijfel alleen of ik als het luie Jantje uit Leiden of als de alles gevende onverzettelijke Frans uit Nijmegen Tatjana´s hart ga winnen.
Aanpassen van de Bridgetflirt met een eenvoudige zoek- en vervangopdracht is niet alleen erg gemakkelijk, maar het geeft meteen de betrekkelijkheid van internet aan. Ik heb me ook laten verleiden door de mooie praatjes over de eeuwigheid van het wereldwijde web. Eens gezegd is altijd gesproken en eenmaal bloot gegeven, blijft naakt tot het ooit begeerde lichaam tot stof is vergaan. Niks is minder waar. Verhalen kunnen achteloos en oeverloos worden aangepast en de naakte waarheid is heel simpel weg te fotoshoppen.
In tegenstelling tot het gedrukte woord en beeld. Die zijn eenmaal op papier inderdaad voor altijd en nooit meer anders.

Het snelle bijna tussen neus en lippen door verleiden van Tatjana is niet aan de orde. Ik wil nog steeds mijn liefde voor Kate niet verloochenen. Het opvanghuis van de Stichting Meet Kate heeft mijn hart voor eens en voor altijd gestolen.

Bovendien valt of staat succes bij een vrouw bij de verovering. Gaat de mannelijke liefde door de maag die van de vrouw kan pas na strijd worden verorberd.

De eenvoudige weg naar Tatjana´s hart is dus van de baan. Al zal ze uiteindelijk spijt hebben van elke seconde dat ze me in de kou heeft laten staan. Ze zal mijn hartverwarmende aandacht met terugwerkende kracht gaan missen.
Want dat ik haar voor me zal winnen, leidt geen twijfel. Ze is in een vloek en een zucht de mijne. Het is zelfs de vraag of het programma waar ze op zoek gaat naar die enige echte er nog wel zal komen als ik eenmaal mijn zinnen op haar verzet. Was mijn zoektocht of queeste naar Bridget nog een onbeschreven blad, Tatjana maak ik heel wat geletterder het hof.

Wie kan de charme van mijn pen weerstaan? Snel en onomwonden op het doel af, ben ik. Open en eerlijk als geen ander ben ik. Wie me zo leert kennen, ziet een buitengewoon aardige adonis voor wie zijn hart gestolen heeft maar ook een toornige krijger voor wie zijn naasten onrecht heeft aangedaan. Ik ben – op papier dan toch – niet te weerstaan. Als je tenminste de ware zoekt. En of Tatajna zo oprecht is als ze beweert te zijn, moet de toekomst leren.

Er is dankzij Tatjana´s speuren naar de ware in ieder geval een nieuwe serie is geboren.

Ik kan alvast een preview, een trailer of in goed Nederlands een vooruitblik geven. Sex komt er net als tedere verleiding aan te pas. Om maar te zwijgen van diepgaande gedachten over wat man en vrouw beweegt om altijd zo om elkaar heen te cirkelen alsof het leven een krijgersdans is. Het flirten met de zoekende Tatjana biedt me meteen de kans om Kate weer eens voor het voetlicht te halen. Mijn perikelen met de drank ga ik niet verdoezelen.

Eerlijk is eerlijk, ik ga me op een presenteerblaadje aan Tatjana aanbieden zoals zij zo vaak in haar kalenders en de Playboy deed. Ik ben haar in ieder geval veel dank verschuldigd. Niet alleen voor de gelukzalige momenten als ik weer eens naar haar pikante foto´s gluur, maar vooral voor de inspiratie die ik van haar krijg. Wie weet vind ik dankzij haar uiteindelijk de weg naar het hart van de door mij zo vurig gewenste schare lezers.

De muze is dood, leve de muze.


Frans

Ooit schreef ik voor een regionaal dagblad. Daar hadden ze na 22 jaar genoeg van en nu probeer ik het hier. Na een grote tussenpauze hoop ik de draad weer op te pakken.

4 reacties

LouisP · 9 december 2010 op 00:13

Frans,
‘k denk dat op een of andere manier de magie, de chemie van het een of andere is verdwenen.
Misschien door het andere schrijven..

louis

sylvia1 · 9 december 2010 op 09:03

Hoeveel muzes kan een man hebben?
Dus we stappen nu van de Bridget-reeks hup zo in de Tatjana-reeks?

arta · 9 december 2010 op 11:57

Frans, doordat je deze reeks gestileerder brengt dan je vorige, recht vanuit je gevoel, spreekt deze, ook mij, minder aan, al is het technisch beter geschreven!

Frans · 9 december 2010 op 12:41

Ik vrees dat de serie kort maar krachtig zal blijken. Ik las in de Prive dat Tatjana al weer aan de man is. Ze heeft de buurman die van adel schijnt te zijn – zie je daar heb je toch die ridder – weten te strikken.
Ik had toen ik over haar programma las in de Telgraaf meteen de sterke neiging om er over te schrijven. Terwijl ik al een tijdje zat aan te hikken over een vervolg in m´n alcohol-verhalen. Deel twee van Tatjana. dat inmiddels is ingestuurd, combineert beide series. ben bwenieuwd wat jullie daar van vinden.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder