Omdat in bed geen enkel standje me beviel, ben ik opgestaan. Niet omdat ik alleen was, maar ook omdat er op welke zijde ik ook lag, er telkens een neusgat vol snot liep. Ook ik heb recht op het griepvirus. Met twee kussens in mijn nek ging het nog, maar op mijn rug val ik weer niet slaap. In gedachten had ik al vier steengoeie columns geschreven. Tenminste het begin, want halverwege kwam telkens Balkenellende er in voor.
Onderweg naar zijn afspraak vertraagde hij zijn pas en was zich er plotseling van bewust dat hij dat deed.
Hij wist wel dat ie het altijd deed, maar hij stond er nooit bij stil. Tot nu.
Ooit, in een ver grijs verleden, heb ik me eens laten verleiden tot het geven van een lingerieparty. Het enthousiasme van een aantal vriendinnen en kennissen was groot. Ze zouden allemaal op een donderdagavond bij me langskomen.
Met 36 basisschool scholieren, één leerkracht, een aanstaande leerkracht en een medemoeder met de bus en de trein naar Amsterdam. En weer terug. Als ik dat aankon, zou ik voortaan alles aankunnen.
Vanmiddag was ik weer eens in de garage. Dit keer heb ik zelf mijn auto er nog heen kunnen rijden. Jammer dat de garage houder mijn type niet is. We zien elkaar zo vaak. Het voelt alsof hij hoort bij mijn sociale leven. Nadat hij mijn relaas over de auto had aangehoord en hem nakeek, om zo tot een technische diagnose te komen, zei hij; “Ik heb het probleem. Omdat hij nu toch openligt, maak ik hem meteen. Ik zal je even naar boven brengen, dan kun je erop wachten.”
