“Pff, pff, toe maar! Nog éventjes! Pff, pff. En pérsen! Persen!! Hmm, even wachten! Knip! Ja, persen maar!” De vrouw in bed trok een vies gezicht. De ogen dichtgeknepen, de wangen dichtgeknepen, ja zelfs de neus had ze dichtgeknepen. Haar gezicht deed een beetje denken aan een citroenschil, iets te Lees meer…
Als klein meisje kreeg ik er last van. “Help!” gilde ik naar mijn moeder. Naakt stond ik voor de spiegel en schrok van hetgeen ik zag. “Ik krijg tieten!” Twaalf jaar oud en ik schaamde mij dood. Vanaf dat moment begon het emmeren met bh’s en het verhullen. De badkamerdeur Lees meer…
Klopklop! “Ja, kom maar binnen. Ha Rini, wat leuk! Ben jij er ook? Hoe gaat het met je? Is het een beetje gezellig binnen? Is goed, joh. Ik begrijp dat je niet zoveel tijd hebt. Leuk je weer ff gezien te hebben! Doe de deur maar dicht, alsjeblieft? Ik blijf Lees meer…
Euthanasie. Nog steeds een beladen onderwerp. In mijn privésfeer heb ik er nog niet mee hoeven dealen. Beroepshalve wel.
Via de huisartsenpost wordt zijn komst aangekondigd. Niet veel later horen we de ambulance met gillende sirenes de EHBO oprijden. Tijd voor actie. Met vereende krachten wordt hij op een bed gelegd en krijgt hij in beide armen een infuus.
‘Het gaat al een tijdje niet goed met hem, maar sinds kort wordt de situatie nijpender,’ vertelt zijn adoptievader Jeroen. Casper, de broer van Jeroen, staat aan het bed en kijkt toe hoe verschillende verpleegkundigen zich over de patiënt buigen.
