Amper zijn we terug van ver vergeten familieleden, de kerstdis, de kerstbrunch en de nieuwjaarsreceptie(s) of we worden al weer bestookt met allerlei zin en onzin van… de Vakantie. Reclames kunnen ons niet harder toeschreeuwen dat we na de feestdagen toch vooral NU de Vakantie Moeten Boeken. En we moeten in 2010 vooral veel, ver, en vaak op vakantie. Tenminste…als ik de reclame en mijn medeaardbewoners moet geloven. Want ze zijn er, de vroege(boek) vogels.
Zo op de grens van oud en nieuw wordt een mens altijd wat weemoedig. Heb ik het goed gedaan of kon het beter? Wat is er terecht gekomen van alle zaken die ik me -meer dan- vorig jaar op 30 of 31 december had voorgenomen? Voornemen, voorgenomen, het is me een woord.
Voornemens zijn, dat heeft allengs iets plechtigs. Voornemens zijn voelt als een belofte. Als het inlossen van een oude schuld. Het is maar, hoe je het bekijkt of opvat. Of..hoe je jezelf opvat of bekijkt.
Een eindejaarsstukje. Net als ik iets dieps over het afgelopen jaar wil opschrijven, dan gebeurt het. Alweer! Mijn computer hapert, stottert en pruttelt, gaat op zwart. De donkere dagen voor kerst? Jazeker.
